Η βόλτα στη βρύση Μια ανάγκη, ένα καθήκον, μια καθημερινή, γυναικεία συνήθως δουλειά σε κάποιες περιοχές. Κάθε μέρα εκεί. Για χρόνια. Άλλοτε χαρούμενη άλλοτε λυπημένη, κουβαλά. Η δουλειά γίνεται αλλά όχι χωρίς σημάδια. Ο χρόνος γράφει σταδιακά πάνω στη γυναίκα και αλλάζει το σώμα της. Κάπως έτσι γίνονται και όλες οι δουλειές. Με σημάδια πάνω μας. Άλλοτε κρυφά και άλλοτε εμφανή.
Ερ. Εσείς, αν σας πω πθέματα θα με βάλετε τιμωρία; Απ. Φυσικά! Ερ. Ωραία λοιπόν, κι εσείς δεν μου είπατε πθέματα δεν θα με λούθετε και με λούθατε. θα σας βάδω τιμωρία να μου τηγανίθετε πατάτεθ κάθε μέρα για έναν μήνα! Απ. Δεν είμαστε το ίδιο!.. Εμείθ είμαθτε εμείθ εδώ πάνω και εσύ είσαι εθύ εκεί κάτω! Ερ. Δηλ. εθείς οι από πάνω επιτρέπεται να λέτε πθέματα, ενώ εμείθ δεν επιτρέπεται; Απ. Τη στρίμωκθα!… Θα τρελαθούμε όλοι θτην ΧΡΕΩΜΕΝΗ πατάτα! Και θα την πληρώθουμε πάλι χρυθή!
GR – ”To μόνο πράγμα που ανήκει μόνο σε σένα είναι το μυαλό σου, η φωνή σου, η ιστορία σου, το όραμά σου. Γι’ αυτό γράψε, διάβασε, σχεδίασε, χτίσε, παίξε, χόρεψε και ζήσε με τον τρόπο που σε εκφράζει περισσότερο.” — EN – “The only thing that truly belongs to you is your mind, your voice, your story, your vision.So write, read, draw, build, play, dance, and live in the way that expresses you the most.” #mindstormGR
Η οικονομία κλυδωνίζεται. Η ασπίδα δοκιμάζεται. Ο επιστήμονας θανατώνεται. Ο λαός πορώνεται. Ο πληθωρισμός και ο γεωεντοπισμός αλλάζει τους προϋπολογισμούς και τους συνειρμούς των νοικοκυριών. Η Ευρώπη συζητά για το ενεργειακό της αποτύπωμα, τη ψηφιοποίηση των πάντων και τις μεταναστευτικές ροές. Η Μέση Ανατολή ταλανίζεται. Η θέση εντοπίζεται. Ο κόσμος βομβαρδίζεται και εκτοπίζεται. Οι προβλέψεις αλλάζουν συνεχώς. Οι γκουρού κοιτάζουν τα μοντέλα τους με απορία. Αρχίζουν να ανησυχούν για την ασφάλεια των θέσεων τους. Για τις παραμέτρους που δεν υπολόγισαν σωστά και τη μισθοδοσία τους. Ο γείτονας κάνει σαματά για να κερδίσει πιο πολλά. Η Ελλάδα θωρακίζεται με το αζημίωτο για να μην χάσει τη διαχείριση του χρεωμένου της εδάφους και για να αποκτήσει επενδυτική βαθμίδα. Ο πόλεμος των συσχετισμών, των δηλώσεων και των χώρων ή χωρών, καλά κρατεί. Το κλίμα διαμορφώνεται και ο αντίλογος συμπυκνώνεται. Δώστε την απαραίτητη προσοχή στο χρόνο. Ενεστώτας. Δηλαδή στο διηνεκές. Προσοχή στην προσγείωση μας…
Πες ποιος είσαι και κυρίως τίνος είσαι. Επανέλαβέ το πολλές φορές. Πες πες εθνικά ή πέσε πέσε τοπικά, καθότι Πατρινοί, προσπαθούμε διακαώς να πείσουμε πολλούς ότι είμαστε κατάλληλοι για κάποια θέση. Το αν είμαστε ή δεν είμαστε, δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει να υπάρχει ελπίς ότι αν αναλάβουμε εμείς, θα περάσει πιο σύντομα μια ωτομοτρίς (αυτοκινητάμαξα) και αν κάτι δεν πάει καλά, δεν θα αφήσουμε τους άλλους καταγής παρότι αδαείς ή στην καλύτερη περίπτωση ασαφείς.
To πλεονέκτημα και το μειονέκτημα του Έλληνα Ο αυτοσχεδιασμός. Ο διαφορετικός βηματισμός Η προσπάθεια μη τήρησης του κανόνα της αναμονής. Η ματιά του κάντε όλοι στη μπάντα να σας δείξω πώς γίνεται. Δίνει παραγγελιά και φέρνει μια γυροβολιά με το ρυθμό του και το μπουζούκι του. Δεν πιάνεται εύκολα. Ενθουσιάζεται και ενθουσιάζει. Αγκαλιάζει, στριφογυρίζει, χαμογελά και φιλοξενεί. Δημιουργικός, ηλιοκαμένος, δοτικός, κυκλοθυμικός, επίμονος, ανυπόμονος, εργατικός αλλά τις περισσότερες φορές όχι τόσο μεθοδικός & ομαδικός παίκτης εντός Ελλάδας. Εκτός Ελλάδας, το έργο συνήθως αλλάζει και στροφές ανεβάζει. Και ο κόσμος θαυμάζει. Το αποτέλεσμα άλλοτε θετικό, άλλοτε αρνητικό, άλλοτε χαριτωμένο και άλλοτε τραγικό. Κείμενο: Τρύφων Παπαδόπουλος #mindstormGR / www.mindstorm.gr
Διαχρονικός τρόπος σκέψης – Τα καλά και συμφέροντα – Θεωρία ή πράξη; – Αν αντιδράσεις, θα δοκιμάσουν να σε εξαγοράσουν. – Αν δεν εξαγοράζεσαι, θα δοκιμάσουν να σε διαβάλλουν. – Αν δεν πιάσει αυτό, θα δοκιμάσουν να σε τρομάξουν. – Αν δεν τρομάξεις, θα δοκιμάσουν να σε (εξ)αφανίσουν. Ο καθένας μας έχει μια ιστορία για κάθε έναν από τους παραπάνω τρόπους σκέψης / δράσης. #mindstormGR
– Τι σκέφτεσαι; – Τον πατέρα μου. – Γιατί; Τι έγινε; – Έφυγε σαν χθες 22/5/2020 για κάπου καλύτερα και ήδη μας λείπει. – Μα δεν ήταν να φύγει; Δεν ήταν πλήρης ημερών, εμπειριών, σχέσεων, ταξιδιών, δουλειών, γέλιων, χορών και γλεντιών; – Μάλλον ήταν. – Αλλά εμένα μου λείπει το να με παίρνει τηλέφωνο και να με ρωτάει : “Πούσαι ρε γιε; Πότε θα σε δω; Πότε θα τα πούμε; Πότε θα κάνεις αυτό που είπαμε; Πότε θα έρθετε να φάμε μαζί με τα παιδιά;” Ακόμα και όταν αυτό γινόταν πάρα πολλές φορές και καταντούσε κουραστικό. Θυμάμαι ότι ήθελε να λειτουργούν όλα ρολόι. Στο σπίτι, στη δουλειά, στο συνδικαλισμό, στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Να μην υπάρχει αταξία. Να είναι όλα τακτοποιημένα γύρω του και πάνω του. Να τηρούνται οι προθεσμίες και οι συμφωνίες. Δεν καταλάβαινε τίποτα όταν είχε δώσει το λόγο του. Και δεν γλύτωνες αν έπρεπε να…
– Τι έχεις; – Βλέπω και ακούω ανθρώπους στα παράθυρα. Να λένε το δικό τους και να κουνάνε το θυμιατό τους. Μου τα λένε άλλοτε έτσι και άλλοτε αλλιώς. Χρόνια τώρα. Αλλά δεν αντιδρώ πάντα όπως πρέπει. Δεν πράττω όπως μου υποδεικνύουν. Παραμένω ολίγον ουδέτερος ενώ πρέπει πολύ ημέτερος. Μάλλον πάσχω από χρόνια κατακράτηση μνημών, εμμονών, νεύρων και ατακών. Τι λες; Να πάρω το χαπάκι μου και να γυρίσω πλευρό στο κρεβατάκι μου;
GR – Πριν από χρόνια, η ανθρωπολόγος Μάργκαρετ Μιντ ρωτήθηκε από έναν φοιτητή ποιο θεωρούσε ότι είναι το πρώτο σημάδι πολιτισμού σε έναν πολιτισμό. Ο φοιτητής περίμενε ότι η Μιντ θα μιλούσε για αγκίστρια, πήλινα αγγεία ή μυλόπετρες. Όμως όχι. Η Μιντ είπε ότι το πρώτο σημάδι πολιτισμού σε έναν αρχαίο πολιτισμό ήταν ένα μηριαίο οστό που είχε σπάσει και στη συνέχεια είχε θεραπευτεί. Η Μιντ εξήγησε ότι στο ζωικό βασίλειο, αν σπάσεις το πόδι σου, πεθαίνεις. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον κίνδυνο, να πας στο ποτάμι για νερό ή να κυνηγήσεις για τροφή. Γίνεσαι λεία για τα άγρια θηρία. Κανένα ζώο δεν επιβιώνει αρκετά με σπασμένο πόδι ώστε να επουλωθεί. Ένα σπασμένο μηριαίο οστό που έχει θεραπευτεί είναι απόδειξη ότι κάποιος αφιέρωσε χρόνο για να μείνει με τον τραυματία, να δέσει την πληγή, να τον μεταφέρει σε ασφαλές μέρος και να τον φροντίσει κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης.…
– Παρελθόν : Πενία τέχνας κατεργάζεται (Θεόκριτος, 3ος αιώνας π.Χ.) – Παρόν : Ενέργεια τέχνας πολεμικάς αναβιώνει – Μέλλον : Ανεργία τέχνας κοινωνικάς συρρικνώνει – Πολιτική πάθη κατευνάζει – Εφημερίς γνώμες διαμορφώνει – Διαδίκτυο εκφοβισμό διαπιστώνει – Ιός θανάτους πολλαπλασιάζει – Επιστήμη εμβόλια παρασκευάζει (αλλά με δόσεις) – Ζωή φτώχειες επεξεργάζεται – Πόλεμος εθνικότητες διχάζει – Ενέργεια οικογένειες υποβιβάζει – Πολιτική μονάδες ανεβοκατεβάζει – Αλήθεια ανθρώπους δοκιμάζει * Την αλήθεια τη “φτιάχνει” κανείς όπως φτιάχνει και το ψέμα. #mindstormGR #σκέψεις #πόλεμος #υγεία #ανεργία #τέχνες #άνθρωποι
Το πόπολο και το πόμολο – Τι κάνεις; – Βλέπω εδώ κάτι φωστήρες που το παίζουν σωτήρες, χρησιμοποιούν ανακλαστήρες και πετάνε ατάκες στους ανεμιστήρες. Ετοιμάζουν τους εκτοξευτήρες της διαδοχής και της αναδοχής. Υποδέχονται με τα καλά τους και τα κακά τους, το πόπολο για να τους δώσουν το πόμολο της ισορροπίας. Άλλοτε λαδωμένο και άλλοτε αλάδωτο. Αν ταιριάζει τώρα στη δική τους (ή δική μας) πόρτα ή βόλτα, είναι μια άλλη συζήτηση. * Τι άλλο θέτε;
Περί διαπραγμάτευσης (πραγματική ιστορία) Πριν πολλά χρόνια συζητούσα με κάποιον για δουλειά στο μαγαζί του. Αυτός ο κάποιος, παλιά καραβάνα, ήθελε να πω ναι σε μια παράλογη επαγγελματική πρόταση που μου έκανε. Ήθελε να πω ναι σ’ όλους τους όρους του και με κοπανούσε. Να πάρει την έκπτωση που ήθελε και να πληρώσει όποτε ήθελε. Χρησιμοποιούσε τη φωνή, το ότι έπαιζε εντός έδρας και εγώ εκτός, την ηλικία του και το γεγονός ότι ήταν καταξιωμένος και μονοπώλιο στην περιοχή του. Διέκοπτε τη συζήτηση, έφευγε για λίγο, γυρνούσε, σηκωνόταν, πήγαινε πέρα δώθε και μου έλεγε ότι καθυστερούμε και ότι πρέπει να τελειώνουμε για να πάμε και να φάμε. “Έχουν περάσει τρεις ώρες και δεν έχουμε καταλήξει. Δεν συμφωνείς με τους όρους μου. Πρέπει επιτέλους να τελειώνουμε. Και πρέπει να πάρω και το χάπι μου και να κοιμηθώ μισή ώρα το μεσημέρι”. Και τότε κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω. Ότι το δικό…