Στιχομυθία – Ρε μιν@ρα δώμου (δώσε μου) πίσω το φαί μου. – Ποιο φαί σου; – Τα μπίζα (αρακά), ρε μιν@ρα. Θέλω να τα φάω, να γκώσω (χορτάσω) και να πάω μετά στο super market για τις προμήθειες της εβδομάδας. Θέλω να πάρω μάπα, χοντρομπίγουλη, τουτουμάκια, μαντορίνια, αραποσίτι, ψιλικά και γορδόνια. Αλλά ελπίζω να μην πέσω χάμω (κάτω) μόλις δω τις τιμές. Πάντως γορδόνια θα πάρω σίγουρα. Την προηγούμενη φορά που πήγα στο super market, μου λύθηκαν επειδή ξεκίνησε να ρίχνει κουρκουσάλι. Βλέπεις, πήγαινα τσουρούλια (έτρεχα γρήγορα) να μπω στο αυτοκίνητο για να μην με προλάβει ο ξεμπουντουλωμός. Μόλις έφτασα στην είσοδο του σπιτιού μου, δεν έσπρωξα όσο έπρεπε το πορτόνι για να μπω, και στουμπήχτηκα. Δεν πρόσεξα και ένα δέντρο γιατί κουβαλούσα τις σακούλες και έτσι χτύπησα και στο κεφάλι και έκανα και μια κοκότα. Κάλιασε μάλιστα και είδα στη γειτονιά και εκείνο το τάνινο (λεπτό), το ξεήγκλωτο, το…
Σε σένα κύριε που αγαπάς πολύ το σκυλάκι σου αλλά δεν μαζεύεις τα κακά του σου αφήνω γάντια, για να τα πετάς στον κάδο σκουπιδιών. Ευχαριστώ. P.S. : Η μαμά των παιδιών που πατάνε τα κακά και τα φέρνουν στο σπίτι μας. * Μερικές φορές πρέπει να δείχνουμε ή να λέμε στους άλλους το αυτονόητο. Δεν πειράζει μωρέ. Άλλος θα τα μυρίσει. Άλλος θα τα πατήσει. Άλλος θα τα καθαρίσει. Τόσο απλό και όμως τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι τα δικά μας και των δικών μας τα σκ@τά είναι και δική μας ευθύνη να τα μαζεύουμε. – Και εσύ ρε φίλε ποιος είσαι που μας κάνεις κήρυγμα; Τράβα πιο κει. Κάνε μας τη χάρη. Ένα τηλέφωνο είσαι. – Τίποτα μωρέ. Μην ασχολείσαι. Μην νοιάζεσαι. Ένας απλός συνμυριστής, συνπατητής και ενίοτε συμμαζευτής του πόνου της μαμάς, είμαι. Κλασικά εικονογραφημένα. Δεκαετίες τώρα. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Πολλά μικρά σκ@τά δεν…
Πόσοι από εσάς θυμάστε το παιχνίδι της μακριάς γαϊδούρας; Τον τσακωμό για το ποιος θα κάτσει μπροστά, στη μέση και πίσω; Ποιος θα είναι με εμάς και ποιος με τους άλλους; Ποιος θα μετρήσει; Ποιος θα αντέξει και ποιος θα πέσει; Ποιος θα κερδίσει; Ποιος θα βογκήξει; Ποιος θα πηδήξει ψηλά; Ποιος φταίει που δεν άντεξε και χάσαμε; Κοίτα να δεις που η μακριά γαϊδούρα έγινε τμήμα της καθημερινότητάς μας και πάλι. Και το παιχνίδι γίνεται ζωή. Και η ζωή, χολή. Και η χολή, φορτίο. Και το φορτίο, φραγμός. Και ο χρόνος, χρόνια. Και ο πόνος, κλάμα. Και το κλάμα, πίκρα. Και η πίκρα, θυμός. Και ο θυμός, διωγμός ή και ξεσηκωμός. Και η ζωή κύκλους κάνει. #σκέψεις #κύκλοι #ζωή #hellenicland / fb : Hellenic-Land.com / www.hellenic-land.com
– Τί θα ήθελες; – Αυτό σε συνεχή κίνηση και όχι παρκαρισμένο για μεγάλο διάστημα. Γεμάτο με ανθρώπους που δείχνουν τα πρόσωπά τους. Να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν. Να υπάρχει ρε παιδί μου, αλισιβερίσι και περισσότερο χρώμα στο λιμάνι. Να δουλεύουν το προσωπικό και οι μηχανές του. Να ξεχύνονται οι επιβάτες του στους δρόμους της πόλης μας και να μαθαίνουν γι’ αυτή. Να βγάζουν φωτογραφίες. Να γνωρίζουν τις ομορφιές της και την ιστορία της. Και μετά να μιλάνε στους φίλους τους γι’ αυτήν. Μάλλον θέλω πολλά. Photo credit : Trifon Papadopoulos FB Tags : #mindstormGR #hellenicland #patras #λιμάνι #κρουαζιέρα #τουρισμός / fb : Hellenic-Land.com / www.hellenic-land.com
6.9.21, ώρα 20:00 στην εθνική οδό Πατρών Πύργου στο ρεύμα προς Πύργο, πλησίον βιομηχανικής περιοχής Πάτρας. Πατάω λίγο με τη δεξιά ρόδα τη βοηθητική λωρίδα κυκλοφορίας. Στο χιλιόμετρο που κινούμαι, φωτισμός στο δρόμο δεν υπάρχει. Κοιτάζω το κοντέρ και πάω με 70 γιατί σκέφτομαι. Τι ώρα θα φτάσω; Πόσα θα δώσω; Πόσα θα πάρω; Πότε θα τελειώσω; Πότε θα ξεκουραστώ; Αντιλαμβάνομαι ότι όλα στη ζωή θέλουν τον παραπάνω χρόνο τους. Η δουλειά, το σπίτι, η σχέση, το παιδί, ο πελάτης, ο συγγενής, ο δρόμος, το ταξίδι. Βλέπω και στον καθρέφτη κάτι φώτα και σκέφτομαι ότι μάλλον πρέπει να πάω πιο γρήγορα ή πιο δεξιά για να μην εμποδίζω αυτούς που κινούνται πιο γρήγορα. Και ξαφνικά βλέπω στα δύο μέτρα δύο γυναικείες φιγούρες νεαρής ηλικίας (ρομά) να κινούνται αντίθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας μου, καταλαμβάνοντας σχεδόν όλη τη βοηθητική λωρίδα. Περνάω δίπλα τους (και κατά τύχη όχι ευτυχώς από πάνω τους) και…
Θυμάστε κάποιοι από εσάς να παίζετε γιαλένια στο δρόμο ή στα Ψηλά Αλώνια και να σκοτώνεστε για το ποιανού σειρά είναι, ποιος πήγε πιο κοντά, πόσα χτύπησε, ποιος ξέρει το καλύτερο σημάδι, ποιος κέρδισε, ποιος έχει τα καλύτερα σχέδια και μεγέθη, ποια θα μου δώσεις, ποια θα σου δώσω και οι ώρες να περνάνε. Και οι μανάδες να φωνάζουν που ήσουνα, να γκρινιάζουν για τα βρώμικα ρούχα και για το ότι δεν σας ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκτός από το παιχνίδι. Δείτε τη σχετική ανάρτηση και στο FB : Παιχνίδια του δρόμου και της πλατείας FB Tags : #ιστορίες_του_δρόμου #γιαλένια #παιχνίδι #ιστορίες_της_πλατείας
Ελάχιστοι γνωρίζουν πως το πινγκ πονγκ έχει εκπροσωπήσει την Πάτρα στην Ευρώπη και μάλιστα με ξεχωριστή επιτυχία. Αφενός μεν γιατί ήταν το δεύτερο άθλημα (μετά το ποδόσφαιρο) που πετύχαινε κάτι τέτοιο και αφετέρου επειδή το πετύχαινε με δύο διαφορετικές ομάδες, τον Σπόρτινγκ και τον Φυσιολατρικό. Είναι ένα από τα πλέον πετυχημένα αθλήματα που καλλιεργήθηκαν στην Πάτρα με συμμετοχές στην Α’ Εθνική (Σπόρτινγκ, Απόλλων, Φυσιολατρικός, Φοίνικες, Ιφιτος) με διακρίσεις σε Κύπελλο και Ευρώπη αλλά και κατακτήσεις τροπαίων σε ηλικιακά πρωταθλήματα (Απόλλων). Το άθλημα καλλιεργήθηκε πρώτα από τον ΦΣΠ αλλά και τον ΝΟΠ, πριν εκτοξευθεί αρχές δεκαετίας ’70 με μπροστάρη τον Γιάννη Κόντη. Η αρχή έγινε το 1973 όταν ο Φυσιολατρικός πέτυχε τη συμμετοχή του στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων Πόλεων (το αντίστοιχο UEFA). Είναι άγνωστο πόσους αγώνες έδωσε και τι αποτελέσματα είχε. Ο Φυσιολατρικός έπαιξε και πάλι στην Ευρώπη, στην ίδια διοργάνωση, το 1978. Στον πρώτο γύρο νίκησε την DSK Βελγίου με…