Χαλασμένο —————————————- Αουτοφόρντα (Out of order) To ασανσέρ Το λαμπατέρ Το ντιστριμπιτέρ Το φλοτέρ Το κοντέρ Το καναντέρ Το τρακτέρ
Γράφεις, λες ή κάνεις κάτι και κάποιος ενοχλείται και αρχίζει το στόλισμα. Από νορμάλ ή σωστός ή φίλος γίνεσαι μικρούλης, φούλης, κρυούλης, παπαρούλης, ασχετούλης, μαλακούλης και τελειωμό δεν έχει. Ξάφνου, η οντότητα σου αλλάζει. Η ταυτότητα σου αλλοιώνεται. Γίνεσαι ολίγον φούστης ή τούστης. Και δεν το ξέρεις κιόλας. Γιατί κάποιος δεν συμφωνεί μαζί σου. Ερώτηση 1η : Αν θεωρείς μια άποψη λανθασμένη ή ένα αστείο κρύο, γιατί δεν παραθέτεις το δικό σου σωστό ισχυρισμό ή αστείο προς αξιολόγηση; Ερώτηση 2η : Αν θεωρείς τον ευατό σου ψαγμένο και ψημένο, το τάληρο ή τάλιρο (στόλισμα) πως βοηθά τη συζήτηση και την αποδοχή της άποψης σου; Ερώτηση 3η : Αν θεωρείς ότι έχεις επίπεδο, πως αυτό αποδεικνύεται; Με τους χαρακτηρισμούς Χ και Ψ; Γιατί αν ξεκινήσει το παιχνίδι αυτό, μπορεί και να βρεις το δάσκαλο σου. Γιατί υπάρχει πάντα κάποιος/α που είναι καλύτερος/η γλωσσοπλάστης ταληρίσιος. Ερώτηση 4η : Αν θεωρείς ότι ο…
– Ακούω ειδήσεις. Κοιτάζω μπροστά. Πολλά λεφτά και πολλές πλατφόρμες, λέει. Δις. Εσπάτα. Passάτα. Με δόσεις τεχνητής νοημοσύνης. Με όρους και προϋποθέσεις. Με on και off κριτήρια. Κοιτάζω μήπως μπορώ και εγώ να πάρω το κάτι μου. Μήπως και μωρώσω. Να πω βρε παιδί μου ότι προσπάθησα και εγώ να κοιτάξω μπροστά. Να αφήσω πίσω μου την κρίση και να μάθω που μπορώ να δηλώσω συμμετοχή στην ανάπτυξη. Να ξεστραβωθώ και να μάθω καλύτερα αυτές τις νέες γλώσσες. Τις νέες τεχνολογίες. Να ενταχθώ επιτέλους στην ψηφιακή εποχή. Αυτή της ψηφιακής αναμονής ενός καλύτερου μέλλοντος. Για να μου δώσουν όμως, πρέπει να φτιάξω και το volume στην πιπίλα μου. Να είμαι bankable και sustainable. Έτσι μου είπαν. Ότι πρέπει να μάθω περισσότερα, να γίνω transformer και performer και να λέω και εγώ τις λέξεις αλήθεια, ως προς, βεβαίως, ψηλά, πραγματικά, συγκριτικά, δημοσιονομικά, αντικειμενικά καθώς και ένα ποίημα : Και την πιπίλα…
As Greeks all over the world mark International Greek Language Day on February 9, many recall the speeches in English — peppered with Greek-origin words and phrases — given by economist and politician Xenophon Zolotas in the late 1950s. Zolotas was director of the Bank of Greece when he appeared in front of an audience at an International Bank for Reconstruction and Development conference in 1959. He delivered two speeches in English using Greek words to emphasize the wealth of the Greek language and the fact that countless Greek words enrich English. Greek remains a language which greatly enriches international scientific discourse; more than any other, it is the language which developed, shaped and expressed the beginning of most scientific theories, philosophical thoughts, and literature in most of the modern-day languages of the Western world. Here is the second speech delivered Oct. 2, 1959: Kyrie, It is Zeus’ anathema on…
Κάπως έτσι και η ζωή. Λίγο πιο πάνω, λίγο πιο δίπλα συνωστιζόμαστε όλοι για να πούμε ποιοι είμαστε και να δείξουμε την πραμάτεια μας. Τα “μαραφέτια” μας. Τα “εργαλεία” μας. Να ακουστούμε. Να συγχρωτιστούμε. Να ηδονιστούμε. Να επιβληθούμε. Και το κάνουμε, αφήνοντας σημάδια. Στην κολώνα, στο περιβάλλον, στους άλλους ανθρώπους και πάνω μας. Λέμε μέσα μας why not. Πάμε δυνατά για μια ακόμα εμπειρία και μια θέση στον ήλιο, δικέ μου. Που μετά γίνεται απληστία και η θέση γίνεται ξαπλώστρα. Και μετά λέμε γιατί όχι και στις δύο και στις τρεις και στις τέσσερις ξαπλώστρες. Που στην πορεία όμως κάτι χαλάει στην αγκαλιά, στη μοιρασιά, στη χώρα ή στο χώρο και τα πράγματα μπερδεύονται. Και ο χώρος ξαφνικά μικραίνει. Ο έλεγχος ξεφεύγει. Οι θέσεις περιορίζονται ή χάνονται. Και πωλούνται μπιρ παρά και οι ψυχές και οι ξαπλώστρες. Γιατί όμως κάτι χαλάει και τα πράγματα μπερδεύονται; Μα γιατί απλά μας έμαθαν…
Η καλλιγραφία ορθής γραφής διδάσκεται στο εξωτερικό ακόμα και σήμερα. Συνήθως στο δημοτικό. Τα γραπτά χειρόγραφα των ανθρώπων της τέχνης, της επιστήμης, του εμπορίου και των γραμμάτων μπαίνουν στα μουσεία ή ψηφιοποιούνται ως ιδιαίτερου κάλλους και αισθητικής. Το κάνουμε και εμείς σ’ ένα βαθμό. Π.χ. υπάρχει μια αίθουσα με γραπτά χειρόγραφα του εμπορίου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών. Θεωρούμε όμως πλέον την καλλιγραφία ξεπερασμένη για να τη χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας. Άλλες χώρες όμως όχι. Η έκπληξη μου μεγάλη όταν ένας Ευρωπαίος καθηγητής που μένει στη Βασιλεία στέλνει χειρόγραφη επιστολή στο παρελθόν σε μέλος της οικογένειας μου και την ευχαριστεί θερμά για το καταπληκτικό σπιτικό δείπνο που είχε ετοιμάσει γι’ αυτόν και άλλους συναδέλφους. Η επιστολή ιδιαίτερης αισθητικής γραμμένη με πένα και καλλιγραφικά γράμματα. Υπερβολή, χάσιμο χρόνου ή ένδειξη παιδείας; Οπως και να έχει, την προτιμώ από ένα thanks ή efxaristo στο inbox ενός κοινωνικού δικτύου. Και δεν είναι μόνο θέμα…
Ποιοι είναι οι λόγοι που μιλάμε και γράφουμε; Η ομιλία όπως και η γραφή είναι τρόποι επικοινωνίας. Και είναι τόσο απαραίτητο να επικοινωνούμε; Η επικοινωνία είναι κάτι σαν την αγάπη. Είναι αυτή που κάνει ζευγάρια, ομάδες, κοινωνίες, κράτη να προχωρούν μπροστά. Είναι αυτή που κάνει τον κόσμο να γυρνά. Πολλοί τη μελετούν και ως επιστήμη αλλά κανείς δεν ξέρει όλες τις πτυχές της. Η επικοινωνία είναι κάτι φυσικό, κάτι καθημερινό. Και όμως όλοι έχουμε μια θολή εικόνα όλων των κανόνων που τη διέπουν. Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, μιλάμε, ρωτάμε, διαβάζουμε, εξηγούμε, ακούμε, διαφωνούμε, κουβεντιάζουμε ή κρατάμε το στόμα μας κλειστό. Όμως λιγότεροι είναι αυτοί που συστηματικά χρησιμοποιούν ή μελετούν τα μέσα επικοινωνίας για να βελτιώσουν τις επικοινωνιακές και διαπραγματευτικές ικανότητες τους. Που τους ενδιαφέρει να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος. Που θέλουν να μάθουν το πως οι άλλοι άνθρωποι χρησιμοποιούν την επικοινωνία για να επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας και…
Λόγω του κορω(ο)νο(α)ϊού και της υποχρεωτικής κοινωνικής αποστασιοποίησης, οι ανάγκες του λόγου και της εξ αποστάσεως επικοινωνίας έχουν αυξηθεί. Τα τεχνολογικά μέσα (internet, smartphones, κοινωνικά δίκτυα) βοηθούν σίγουρα στη γρήγορη διάχυση του περιεχομένου του λόγου μας. Της πληροφορίας. Του μηνύματος. Έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε τόσο δημιουργοί όσο και δέκτες περιεχομένου (κειμένου, εικόνας, ήχου). Καλούμαστε να γίνουμε ερευνητές της σωστής αναλογίας λέξεων και νοημάτων. Του συντακτικού και της ορθογραφίας. Της συμμετρίας. Η ευθύνη όλων μας είναι τώρα ακόμα μεγαλύτερη. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΌΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ. Γιατί πρέπει να γίνουμε ΌΛΟΙ αναγνώστες, αναλυτές, στοχαστές, μελετητές. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΜΕ ΟΠΤΙΚΑ, ΗΧΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΕΚΤΙΚΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΆΛΛΟΥΣ. Για την επίτευξη των στόχων της ενημέρωσης, της επικοινωνίας, της συνεννόησης, της δημιουργίας και της ανάπτυξης. Επικοινωνήστε μαζί μας για να σας βοηθήσουμε να δείξετε καλύτερα τη δουλειά σας και να επιτύχετε τους στόχους σας. Mobile…
Όταν ο Γκάντι μελετούσε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, είχε έναν καθηγητή του οποίου το επίθετο ήταν Mr. Peters και ο οποίος δεν τον συμπαθούσε καθόλου. Κάποια μέρα, ο Mr. Peters κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματός του καθόταν στο εστιατόριο του Πανεπιστημίου όταν ο Γκάντι ήρθε με τον δίσκο του και κάθισε δίπλα του. Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτης καθηγητής είπε στον Γκάντι: «Κύριε Γκάντι, δε γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη διάρκεια του φαγητού τους;» και η απάντηση του Γκάντι ήταν: «Μην ενοχλείστε, κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα» και λέγοντας αυτά πήγε και κάθισε σ’ ένα άλλο τραπέζι. Πράσινος από τα νεύρα του ο Mr. Peters θέλησε να πάρει τη ρεβάνς στις επόμενες εξετάσεις αλλά ο φοιτητής του απάντησε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις του. Τότε ο Mr. Peters του έθεσε την παρακάτω ερώτηση: «Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο…
Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Τζωρτζ Όργουελ (Η φάρμα των ζώων, 1984 κ.ά.) επισημαίνει ότι “η γλώσσα μας γίνεται άσχημη και ανακριβής όταν οι σκέψεις μας είναι ανόητες. Αλλά και η ακαταστασία της γλώσσας που χρησιμοποιούμε μας ωθεί να κάνουμε ανόητες σκέψεις”. Κατά τον Όργουελ, οι ασθένειες που υπονομεύουν την εκφραστική δύναμη του λόγου οφείλονται: ➡️ Στη μη προσεκτική αναζήτηση των σωστών, απλών λέξεων, αλλά στην υποκατάστασή τους με συρραφή προκατασκευασμένων φραστικών σχημάτων. ➡️ Στην εκτεταμένη χρησιμοποίηση τετριμμένων μεταφορών και παρομοιώσεων, που έχουν χάσει από καιρό τη ζωηρότητα και τη σημασία τους, π.χ. “μεταξύ σφύρας και άκμονος”, “η Αχίλλειος πτέρνα”, “κρατάει άσους στα μανίκια του” κ.ά. ➡️ Στον παραμερισμό ρημάτων με ακριβές νόημα και την αντικατάστασή τους με τυποποιημένες εκφράσεις, π.χ. “χτύπησε κόκκινο”, “τα πήρε”, αντί του ακριβούς “εκνευρίστηκε”, φράσεις που χρησιμοποιούνται από ορισμένες κοινωνικές ομάδες (π.χ. νεολαία) και όχι από ολόκληρο το φάσμα του αναγνωστικού κοινού. ➡️ Στην εισαγωγή ξενόφερτων…
Στέκεται δίπλα μας. Μας μιλά, μας νουθετεί, μας διορθώνει, μας φωνάζει, μας θυμώνει. Και εμείς κοιτάμε αλλού. Ψιλά (ψηλά), χαμιλά (χαμηλά), α ν ο ρ θ ό γ ρ α φ α π ρ ο σ μ έ ν ο υ μ ε το μάννα εξ ουρανού και ξεχνάμε τη μάνα που είναι δίπλα μας. Εμείς ψάχνουμε τη βολή. Την καλή. Την αρπαχτή. Τη στριφογυριστή. Την καπακωτή. Η μάνα μας λέει, “Παιδάκι μου τι κάνεις; Που κοιτάς; Δεν καταλαβαίνεις ότι “βρέξεις κώλο, φας ψάρι”. Και που μπορεί και να τον βρέξεις και ψάρι να μην φας. Αλλά εμείς και οι ξένοι που μας συμβουλεύουν, ξέρουμε καλύτερα. Ξεχνάμε τη μάνα και περιμένουμε το μάννα. Και το μάννα δεν έρχεται. Ή ακόμα χειρότερα, έρχεται πρόσκαιρα και μετά το πληρώνεις με τόκο. Και τότε αρχίζουν τα γλέντια και από το “άσε μας, ρε μάνα” περνάμε στο “αχ, ρε μάνα”. Και όμως δεν μαθαίνουμε.…
Σύμφωνα με τον δόκτωρα Αlbert Mehrabian η επικοινωνία γίνεται με τον παρακάτω τρόπο. 1. 7% Τι λέμε (περιεχόμενο λόγου) 2. 38% Πως το λέμε (φωνή, τόνος) 3. 55% Τι λέει το σώμα μας (γλώσσα σώματος) FB Tags : #softexperia #softexperia_consulting #communication #επικοινωνία — Δείτε επίσης Επικοινωνώντας και κάνοντας δουλειές με ανθρώπους άλλων χωρών
« Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα. » * Γιώργος Σεφέρης Οι Έλληνες σήμερα, ασχέτως μορφώσεως, μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε. Για του λόγου το αληθές, θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα, για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη. Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος. Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο, αλεξήλιο, Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες), κ.τ.λ. Τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς λέμε τηλέφωνο, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια, κ.τ.λ. Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω. Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός. Λέχος (κρεββάτι), εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι. Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα…
