Να θέλεις τόσο πολύ να εκφραστείς και να μην το κάνεις ποτέ. Επειδή δεν το πίστεψες. Γιατί δεν τόλμησες να το πεις ή να το γράψεις. Επειδή φοβόσουν. Και μετά δε μιλιόσουν. FB Tags: #mindstormGR #reality
Θυμάσαι που γελούσαμε; Που ταξιδεύαμε. Που γυρνούσαμε. Θυμάσαι; Και μετά σιωπή γιατί συγκρουστήκαμε και χαθήκαμε. Σε μια στιγμή καταστράφηκαν όλα αυτά που ζήσαμε. Μοιάζουν όλα σαν ένα κουμπί που το πατάς ή δεν το πατάς, δε δουλεύουν όλα όπως πρέπει και μετά αλλάζουν τα πάντα.
Στη δεκαετία του 90 βρίσκομαι στην Αθήνα για την παρακολούθηση ενός ολιγοήμερου σεμιναρίου Διοίκησης Επιχειρήσεων και μένω στο σπίτι του ξαδέρφου μου κοντά στη Γυμναστική Ακαδημία. Συζητώντας, αποφασίζουμε να πάμε να δούμε έναν αγώνα μπάσκετ Ολυμπιακός – Πανιώνιος. Παρκάρουμε, παίρνουμε το ογκώδες κασετόφωνο για να μη μας το κλέψουν και μπαίνουμε καθυστερημένοι μέσα στο γήπεδο. Καθόμαστε σε μια ουδέτερη κερκίδα χωρίς κανένα διακριτικό ομάδας και χωρίς να κάνουμε την παραμικρή κίνηση υποστήριξης προς οποιαδήποτε πλευρά. Η κερκίδα στην άλλη πλευρά γεμάτη από οπαδούς του Ολυμπιακού να φλέγεται και το πάθος τους να σε κάνει να ανατριχιάζεις. Οι σκόρπιοι λιγότεροι φίλαθλοι του Πανιωνίου να προσπαθούν και αυτοί να ακουστούν για να τονώσουν το ηθικό της ομάδας τους μήπως και γυρίσουν το παιχνίδι. Και ως εκ θαύματος, το παιχνίδι γυρίζει και ο Πανιώνιος κερδίζει το παιχνίδι με έναν πόντο διαφορά. Με το που τελειώνει το παιχνίδι, σηκωνόμαστε από την κερκίδα και προχωράμε…
– Απ. Ένα καρναβάλι κάθε μέρα. Έναν κρυμμένο θησαυρό για να μπορούμε να μιλάμε, να χαμογελάμε, να τραγουδάμε, να συμμετέχουμε και να δημιουργούμε σχέσεις και πράγματα. Κάτι που να μας φέρνει πιο κοντά, να μας δίνει ώθηση και να μας κάνει να αισθανόμαστε καλά. Κάτι τέλος πάντων που θα χαρακτεί στη μνήμη μας και θα αντέξει στο χρόνο. Τι λες; Γίνεται; Ή ζητάω πολλά; FB Tags : #carnival #memories #patras #αναμνήσεις
Ο δικός μου ο παππούς ο Παναγιώτης δεν μιλούσε για τον πόλεμο. Ποτέ τουλάχιστον μπροστά στα εγγόνια του δηλ. σ’ εμάς. Η μοναδική φορά που ξεκίνησε να μας πει κάτι, ήταν μια Κυριακή μεσημέρι στο χωριό. Στο μεσημεριανό φαγητό. Για το που ήταν στην Αλβανία και πως βίωσε αυτός τον πόλεμο. Μα στη δεύτερη πρόταση ξέσπασε σε λυγμούς και σταμάτησε απότομα την αφήγηση. Δεν του άρεσε ούτε ο πόλεμος, ούτε οι μνήμες του. Ούτε να δείχνει τον πόνο του. Αυτή ήταν η μοναδική φορά που είδα τον παππού μου να κλαίει. Ήμουν 8-9 ετών όταν συνέβη αυτό. Αλλά θυμάμαι ακόμα την έκφραση του προσώπου του. Χωρίς στην ουσία να μας πει κάτι, μας τα είπε όλα. Ότι ο πόλεμος σκοτώνει τους ανθρώπους κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και ότι σημασία έχει να χαίρεσαι τη ζωή με τους αγαπημένους σου. FB Tags : #πόλεμος #μνήμη #πόνος #ζωή
– Με πειράζει που απλώνουμε το χέρι μας βιαίως εκεί που δεν πρέπει. – Που αφήνουμε σημάδια ανεξίτηλα στο σώμα και το μυαλό των παιδιών. – Που κρατάμε σταυρούς και μοιράζουμε πόνο. – Που εγγραφόμαστε για να μην καρφωνόμαστε. – Που αποθανατιζόμαστε για να φαινόμαστε. – Που δικτυωνόμαστε για να μην φαίνεται ότι υποδυόμαστε. – Που ευχαριστιόμαστε όταν εκτονωνόμαστε και δεν πιανόμαστε. – Που βρισκόμαστε αλλά δεν γνωριζόμαστε. – Που δεν ανταποκρινόμαστε και που μετά κοιταζόμαστε. FB Tags : #πραγματικότητα #mindstormGR / www.mindstorm.gr
4.5.2022 – Καλημέρα σας. Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας; – Μάλιστα, καλημέρα. Τι θα θέλατε; – Έχω δηλώσει τον κο Χ ως οικογενειακό γιατρό που είναι καλός άνθρωπος και θα ήθελα ένα ραντεβού μαζί του για να με δει και να μου γράψει εξετάσεις αίματος. Έχω πολύ καιρό να κάνω και αισθάνομαι και μια αδυναμία τις τελευταίες ημέρες. – Πάρα πολύ ωραία. Τα ραντεβού έχουν κλείσει γι΄αυτό το μήνα. Για να κλείσετε ραντεβού για τον επόμενο μήνα, πάρτε στις 28.5.2022. – Μα δεν είναι πολύ μακριά; – Όπως σας είπα, τον επόμενο μήνα υπάρχει κενό. Πάρτε ξανά στις 28.5.2022 για να κλείσετε ραντεβού. Θέλετε να σας εξυπηρετήσω σε κάτι άλλο; – Όχι, ευχαριστώ. Εξυπηρετήθηκα. Θα πάρω στις 28. Ελπίζω να μην έχω ζαλάδες και να είμαι καλά μέχρι τότε. Καλημέρα σας. Άντε γεια.
