Η προσπάθεια της ανάπτυξης μιας ιδέας μπορεί να καθυστερεί ή να αλλάζει κατεύθυνση, αλλά δεν σταματά ποτέ… Το παν είναι να κινείσαι και να μαθαίνεις κάτι κάθε μέρα. Getting to know each other – OGP – Startup meetings / Παρουσίαση ιδεών και γνωριμία μεταξύ των ομάδων startups που συμμετείχαμε στο Orange Grove Patras – 19.11.2018 #networking #communication #επικοινωνία #orangegrovepatras #back_in_time #δικτύωση #matchmeGR #backintime Δείτε επίσης
Προχωρώντας μπροστά Οι περισσότεροι από εμάς (υποθέτω ότι) θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά. Οι περισσότεροι από εμάς (ξανά υποθέτω ότι) θέλουμε να έχουμε αξιοπρεπείς δουλειές, καλύτερες αποδοχές και ένα λαμπρό μέλλον. Γι’ αυτό και προσπαθούμε να κάνουμε τα πράγματα με τον καλύτερο τρόπο ώστε να διεκδικήσουμε περισσότερα. Να αποζημιωθούμε ικανοποιητικά για τον κόπο μας, να κερδίσουμε το σεβασμό και να ανέλθουμε επαγγελματικά και κοινωνικά. Και εδώ είναι που αρχίζουμε να κάνουμε λάθη. Και αυτό δεν είναι μια υπόθεση αλλά η πραγματικότητα. Φυσικά και πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας καλά. Δεν υπάρχει λαμπρό μέλλον για τον απατεώνα και τον ψυχοπαθή. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι όμως, ότι κάνουμε δύο δουλειές. Μόνο που τις περισσότερες φορές δεν το συνειδητοποιούμε και εστιάζουμε σ’ αυτή που είναι η πιο χειροπιαστή. Να πετύχουμε π.χ. τους στόχους των πωλήσεων, να βελτιστοποιήσουμε το χρόνο παραγωγής ενός προϊόντος, να εισπράξουμε νωρίτερα τα υπόλοιπα των πελατών κ.α.…
Τι να το κάνεις; Σου λένε για το μέλλον λόγια πολλά που είναι κούφια, σου δίνουν περισσότερες υποσχέσεις που είναι κενές, συζητούν για πράξεις που μένουνε στη μέση, σου τάζουν σπίτια που μένουνε στα σχέδια. Κάτι γραμματιζούμενες ελπίδες που μένουνε ελπίδες γιατί φοράνε τις χλαμύδες και κλείνουν τις περσίδες. Τρέχα γύρευε.
Ερ. Τι είναι αυτό, μπαμπά; Βρήκα πολλά τέτοια σε ένα κουτί. Απ. Προ Χριστού, ιστορίες. Ιδρώναμε τη φανέλα σε μια γνωστή ομάδα της εποχής, βαράγαμε το τόπι πέρα δώθε κάθε μέρα και μαθαίναμε να κερδίζουμε και να χάνουμε. Άσε, που κάναμε καλό και στην τσέπη μας γιατί δεν χαλάγαμε όλα τα λεφτά μας στα φλιπεράκια. Δείτε επίσης Τι σκέφτεται ο γιος για τον πατέρα;
Χθες κατάφερα και άκουσα ξανά για λίγο μερικούς από τους δίσκους βινυλίου των νεανικών μου χρόνων. Πέρα από τη μουσική με βοήθησαν και στην κατανόηση της αγγλικής γλώσσας. Ποιος θυμάται κάποια από τα παρακάτω συγκροτήματα; Θεωρείτε ότι οι στίχοι και οι μελωδίες των τραγουδιών ήταν καλύτερες τότε ή σήμερα; Smiths The Police Cure Echo and the Bunnymen The Waterboys Everything but the girl Nits Pink Floyd Simple Minds Sinéad O’Connor Peter Gabriel Bruce Springsteen U2 Siouxsie and the Banshees to be continued . . .
Γιατί πήγες στα πεύκα, Ρούλα; Κάμπια ήσουνα; Αντιστοίχως Γιατί έπαιξες Χρηματιστήριο, Ρούλα; Μετοχή ήσουνα; Γιατί πήρες δάνειο και αγόρασες σπίτι; Ντουβάρι ήσουνα; Γιατί πήρες τζιπ για να κυκλοφορείς στην πόλη; Εξερευνητής ήσουνα; Γιατί πήρες διακοποδάνειο για να πας σε εξωτικά μέρη; Influencer ήσουνα; Γιατί μασάς ταραμά; Κατσίκα είσαι; #ατάκες #κινηματογράφος #τι_δεν_καταλαβαίνεις
– Τάκη, κόλλησε ο Γκοτζίλα και δεν ανοίγει πλέον τις σελίδες της ανάπτυξης. Τι να κάνω; – Πάτα alt-ctrl-del και όποια σελίδα είναι ανοικτή, ξέχασε την. Και ετοιμάσου για restart. Αν τώρα δεν έχεις προλάβει να κάνεις save ή update, sorry. Θα πας αδιάβαστος και εσύ και η δουλειά σου. Με άλλα λόγια, έφαγες μπέκο. Και μάλιστα, αέρος αέρος. Και κατέληξαν στον κουβά, τα όνειρα σου. Και αυτό έγινε γιατί επένδυσες όπως σε παρότρυναν και οι πιο μπασμένοι στα πράγματα, στα παρακάτω : ☆ Στο ξέρεις ποιος είμαι εγώ, τη μαγκιά σου. ☆ Στο Χρηματιστήριο, τη μαγιά σου. ☆ Στα τούβλα, τη δηθενιά σου. ☆ Στα ζαντικά, την τσαχπινιά σου. ☆ Στη ζεμπεκιά, τον τσαμπουκά σου. Και ξαφνικά είδες : ▪︎Στο ενέχυρο, τα ασημικά σου. ▪︎Στο fund, τα δανεικά σου. ▪︎Στον κόφτη, τα κεφάλαια σου. ▪︎Στην δραστική ουσία, τα ιατρικά σου. ▪︎Στην σόλο καριέρα, τα προσωπικά σου. ▪︎Στον επαναυπολογισμό,…
– Πως πάει; – Μανταλάτα. Το σπρώχνουμε, το τραβάμε αλλά κάτι μας κρατάει. Μένουμε σταθερά αμετακίνητοι και εκτεθειμένοι στη θέση μας (αν δεν μας πάρει το νερό), κρινόμαστε άνωθεν και εκ του μακρόθεν για το ότι δεν εκτελούμε υποδειγματικά το ανέφικτο δηλ. το να ξεφύγουμε από τα δεσμά μας και να προχωρήσουμε μπροστά, διαπραγματευόμαστε στο διηνεκές για μια ακόμα δόση ή μια αναβολή και ελπίζουμε πάντα για το καλύτερο. Τράβα μαλλί, τράβα κουπί, τράβα ζωή, βάστα να βγει, κράτα σχοινί, δώσε πνοή. #πραγματικότητα #μανταλάτα #mindstormGR
– Πως πάει; – Καλά μωρέ. Εδώ, στον αγώνα. Κρατάω κόντρα για να έχω και μια γίδα, να ανέβω στη σανίδα και να μη χαθεί η ελπίδα. Το μόνο πρόβλημα είναι που δεν μπορώ να πάω για κατούρημα. Φοβάμαι να μπω στην τουαλέτα. Θα μείνει στη θέση της αν ανέβει η στάθμη; Θα έχει στεγνό χαρτί να σκουπιστώ; Γιατί καραδοκεί η φύση, η κρίση, ο δανειστής, ο κυκλώνας, ο Δανιήλ, ο σεισμός, η βλάβη, η φορολογία και ο γείτονας. Και ξέχασα και τη μάσκα στο σπίτι, γκαμώτο. Μήπως έχεις μια να μου δανείσεις; Γιατί μυρίζει και δεν χαρίζει. Αλλά ξέχασα ότι εσύ βοηθάς by the book. Ευρωπαϊκά. Συστημικά. – Με τι τόκο λοιπόν δανείζεις; – Σε ποια πλατφόρμα μπαίνω; – Πόσα πρέπει να πληρώσω το λογιστή μου για να μου κάνει την αίτηση; – Ποιο Πανεπιστήμιο πρέπει να έχω τελειώσει για να κάνω το business plan; – Πότε θα γίνει…
“Τι θέλεις; Δεν έχω χρόνο. Λέγε γρήγορα.” Το πιο κλασικό μότο για δεκαετίες για τους περισσότερους. “Σου είπα. Δεν προλαβαίνω. Ούτε για να μιλήσουμε. Ούτε για να φιληθούμε. Ούτε για να αγκαλιαστούμε. Ούτε για να ακουστούμε. Ούτε για να αφουγκραστούμε. Ούτε για να ψαχτούμε.” Το μόνο χρόνο που είχαμε, ήταν για να κοιταχθούμε στον καθρέφτη, να φασωθούμε και να επιδειχθούμε στους άλλους. Και ξάφνου ο χρόνος αλλάζει. Κρίση, πανδημία, υγεία, φωτιά, πλημμύρα. Χρεωθήκαμε, γειτόνοι. Φασκιωθήκαμε, γειτόνοι. Απομακρυνθήκαμε, γειτόνοι. Διασωληνωθήκαμε, γειτόνοι. Εμβολιαστήκαμε, γειτόνοι. Καήκαμε, γειτόνοι. Πνιγήκαμε, γειτόνοι. Αφυδατωθήκαμε, γειτόνοι. Χαθήκαμε, γειτόνοι. Χεστήκ@με, γειτόνοι. Για να δούμε. Θα μάθουμε να αφιερώνουμε το χρόνο που πρέπει στους ανθρώπους και στα πράγματα που πρέπει. Θα γίνουμε κάποια στιγμή λίγο καλύτεροι άνθρωποι; θα κοιτάξουμε λίγο πιο μέσα; Ή μόλις τελειώσουν όλα αυτά θα γυρίσουμε στα παλιά; Στο “κοιτάτε μας, γειτόνοι” και στον εγωκεντρισμό μας; Θα υπερισχύσει ξανά το δήθεν; Το βιάζομαι;…
#mindstormGR – Μια μέρα ο δάσκαλος έγραψε στον πίνακα : 9 x 1 = 7 9 x 2 = 18 9 x 3 = 27 9 x 4 = 36 9 x 5 = 45 9 x 6 = 54 9 x 7 = 63 9 x 8 = 72 9 x 9 = 81 9 x 10 = 90 Όταν τελείωσε το γράψιμο, πήγε στο γραφείο και όταν γύρισε στην τάξη, όλοι οι μαθητές γελούσαν για το λάθος που έκανε στην πρώτη πράξη. Σε αυτό το σημείο ο δάσκαλος είπε : “Έγραψα την πρώτη πράξη λάθος επίτηδες επειδή ήθελα απλά να σας εξηγήσω πως θα σας φερθεί ο κόσμος εκεί έξω. Βλέπετε, έχω γράψει σωστά 9 πράξεις. Κανείς όμως δεν μου είπε ότι είμαι καλός. Όλοι σας γελάσατε και με επιπλήξατε για το μόνο λάθος που έχω κάνει.” Αυτό είναι το δίδαγμα. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει…
Γιατί ποτέ ο πάνω, όντως από πάνω, δεν μπορεί να είναι από κάτω. Και ο κάτω, όντως από κάτω, πασχίζει να μην πάει πιο κάτω και ελπίζει να φέρει τα πάνω κάτω. Και ο πάνω να μείνει πάνω γιατί δεν ξέρει πως είναι να ζεις πιο κάτω. Ή γιατί καλόμαθε στα πάνω ξεκινώντας από κάτω. Και κάπως έτσι ήρθανε τα πάνω κάτω. Και πάμε παρακάτω γιατί η ζωή συνεχίζεται στο κάτω κάτω. #mindstormGR
By continuing to use the site, you agree to the use of cookies. / Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. more information / περισσότερες πληροφορίες
The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.