Το παιχνίδι της ταμπέλας

Γνωρίζεσαι με κάποιον και η αγωνία του είναι να σου βάλει γρήγορα μια ταμπέλα παρά να ακούσει και να μάθει ίσως κάτι.

Οι ερωτήσεις διαδέχονται η μια την άλλη.

– Πως σε λένε;

– Τι δουλειά κάνεις;

– Είσαι παντρεμένος; Πόσα παιδιά έχεις;

– Από που είσαι;

– Τίνος είσαι εσύ;

– Πόσα βγάζεις;

– Τι ψηφίζεις; Σε ποιο χώρο ανήκεις; Είσαι μαζί μας; Δηλώνεις υποταγή;

– Πόσους φίλους έχεις;

– Τι σπουδές έχεις κάνει;

– Ποιους γνωρίζεις; Είναι σημαντικοί;

– Ξέρεις από βέσπα;

– Γιατί χρεώνεις τόσα και όχι τα μισά;

– Γιατί είσαι κοντός και όχι ψηλός;

. . . και τελειωμό δεν έχει.

Όλες οι ερωτήσεις είναι καλές και κακές. Καλύπτουν την ανάγκη μας να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη. Το άσχημο είναι όταν χωρίς να έχουμε όλες τις πληροφορίες έχουμε διαμορφώσει ήδη άποψη για κάποιους. Συνήθως εσφαλμένη και βασισμένη σε μισόλογα, συμφέροντα, φθόνο και αντιλήψεις.

Ουφ, την βάλαμε την ταμπέλα. Όλα καλά. Ησυχάσαμε.

Χωρίς να έχουμε αφιερώσει ούτε 5 λεπτά για να συνομιλήσουμε ή να διασταυρώσουμε τα λεγόμενα του ενός για τον άλλο. Χωρίς να θέλουμε να καταλάβουμε ότι από όλους μπορούμε να μάθουμε. Χωρίς να γνωρίζουμε το αντικείμενο εργασιών του άλλου. Χωρίς να ξέρουμε εμείς πολλές φορές τι θέλουμε. Χωρίς μέτρο σύγκρισης.

Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι οι άνθρωποι είναι οντότητες. Μικρές, μεσαίες, μεγαλύτερες, σημαντικές, μοναδικές. Και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται. Δηλ. όλες με ευγένεια, με μέτρο, με σειρά, με συζήτηση και όχι με προκατάληψη. Ας περιμένουμε λίγο περισσότερο, ας δώσουμε χώρο να ακουστούν περισσότερες προτάσεις, ας ανοίξουμε τα αυτιά μας και ας μετράμε λίγο περισσότερο τις αντιδράσεις μας.

FB Tags :

#ταμπέλα #παιχνίδι #πραγματικότητα #mindstormGR