Το βλέμμα του ροφού και του σοφού
Ασκαρδαμυκτί ξεκινάω τη δίαιτα της κατανόησης περισσότερων πραγμάτων …
Τις περισσότερες φορές όμως αδυνατώ να καταλάβω.
Μπερδεύομαι.
Έχω αυτό το βλέμμα του ροφού και ουχί του σοφού.
Δεν αντιλαμβάνομαι ούτε το πρόβλημα ούτε και το σκεπτικό της λύσης του.
Κάπου κάπου όμως κάτι συμβαίνει, ανεβάζω στροφές και καταλαβαίνω και το πρόβλημα και τη λύση. Τελικά αρχίζω να με θαυμάζω.
Ανεβαίνω βαθμίδα οέο.
Λες όμως να σκάσει η βαλβίδα;
Αλλά τι το σκέφτομαι; Αφού αρκετά λεφτά να την αλλάξω, δεν έχω.
Γι’ αυτό θα την παραλλάξω. Κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Τελικά όλα στο μυαλό είναι.
Αλλά και να σκάσει στα χέρια μου, δεν πειράζει.
Αρκεί να καταγραφεί ως κάποιου χώρου, η παρτίδα. Να αγοραστεί η οβίδα και να τρώνε κάποιοι γαρίδα.
Τι πειράζει αν χρειαστεί να δώσω και λίγο πατρίδα και να λασκάρει λίγο η βίδα για να έχω ελπίδα;
Πόσο είπαμε πάει η μερίδα;
Μήπως ξέρεις αν δίνουν και καρύδα;
Δείτε επίσης
Περί μειγμάτων (κράσεων) ο λόγος – Αριστοτέλης
Comments are closed.