Πες μου δύο πράγματα για την κοινωνική ισότητα, την ενσυναίσθηση και την επιλεκτική συμμετοχή

Πολλές κουλτούρες και γενιές έδιναν ή δίνουν έμφαση στην κοινωνική ισότητα.

Άλλες πάλι έδιναν ή δίνουν μεγάλη σημασία στον λογαριασμό της κοινωνικοποίησης,  της επιλεκτικής συμμετοχής ή μπορεί και της αδιαφορίας.

Με πιο απλά λόγια, οι σπουδαγμένοι ή φτιαγμένοι ή αδιάφοροι γονείς τους, τους πέρασαν πολύ νωρίς το μήνυμα να μην βοηθούν τους άλλους ή και να μην συμμετ΄έχουν αν δεν υπάρχει προσωπικό ή οικονομικό όφελος.

Πάρτε για παράδειγμα την ενημέρωση ενός μαθητή από έναν συμμαθητή του για τα μαθήματα της επόμενης μέρας, λόγω απουσίας του πρώτου.

Αυτή η πράξη είναι γνωστή ως ενσυναίσθηση. Ως βοήθεια. Και βοηθάει στην κοινωνικοποίηση, στην ανταλλαγή πληροφοριών και στη συνεργασία.

Αν όμως κάνετε μια μικρή έρευνα, θα δείτε ότι κάποια παιδιά το αποφεύγουν εντελώς με το να μην σηκώνουν το τηλέφωνο στους συμμαθητές τους ή με το να τους λένε ότι θα τους πάρουν αργότερα να τους πουν και να μην το κάνουν ποτέ.

Μάλλον κάποια από αυτά έχουν υπογράψει συμβόλαιο ότι δεν θα λείψουν ποτέ και δεν θα χρειαστούν κάποια ενημέρωση ή κάποια βοήθεια από κάποιο συμμαθητή τους.

Έλα όμως που η ζωή κύκλους κάνει. Και όταν θα φάνε και αυτά με τη σειρά τους την πόρτα από κάποια άλλα, θα αναρωτιούνται και

θα λένε :

– Τι έγινε ρε παιδιά;

Γιατί η ζωή είναι άδικη μαζί μας;

Γιατί δεν μας βοηθάτε;

Γιατί μας αγνοείτε;

Ίσως γιατί δεν βοηθήσατε και εσείς όταν σας ζητήθηκε;

Και μετά όλοι μαζί θα αναρωτιόμαστε γιατί δεν συνεργαζόμαστε,

γιατί χρεωνόμαστε,

γιατί δεν ανταποκρινόμαστε και γιατί δεν σωζόμαστε.