Και το μυαλό μου πιο θολό, το σκεπτικό μου δανεικό, το πάτημα μου νευρικό, το κινητό μου μη χαθώ. Πούθε να πάω, αναζητώ. Το δανειστή μου τον ρωτώ : “Θα μου το δώσεις το πιοτό; Θα το αντέξω; Λες; Μπορώ;” “Κουράγιο” μου ‘πες για να πω, να δω πιο πέρα τι θα βρω. Πως θα τη βγάλω στο χαμό; Ποιος θα γλυτώσει το γκρεμό; Ποιος θα μας πει “Να, από δω.” και θα αψηφίσει τον καιρό. Όλοι εδώ μες στο χορό, μπας και τον βρούμε το ρυθμό. — #mindstormGR
– Καλά είμαι. – Όχι, το ξέρω αυτό. Τι κάνεις; – Δουλεύω. – Δουλεύεις τον κόσμο ή δουλεύεις δουλεύεις; – Κοίτα, εξαρτάται πως το βλέπει κανείς. Η δουλειά που κάνω είναι ότι παρατηρώ πολλά πράγματα, καταγράφω συμπεριφορές, μελετώ συνήθειες, δίνω σημασία στις κινήσεις και στη συμπεριφορά των ανθρώπων, κάνω υπολογισμούς και συνδυασμούς, μαθαίνω να ακούω πίσω από τις λέξεις, γράφω τι θέλω να κάνω και πότε, χρησιμοποιώ την τεχνολογία για να επικοινωνήσω, κάνω ανθρώπους που δεν ταιριάζουν να δουλεύουν μαζί, κοστολογώ τις υφιστάμενες και μελλοντικές δράσεις των ανθρώπων, εξηγώ το γιατί, το πως και το πότε. – Δηλαδή, λίγο απ’ όλα. – Όχι. Απ’ όλα περισσότερα. – Και τι; Γι’ αυτά θέλεις να πληρώνεσαι; Και πόσο κάνουν αυτά; – Ναι. Θέλω να πληρώνομαι. Όπως κάθε άνθρωπος για τη δουλειά που κάνει. Και κάνουν όσο συμφωνούμε κάθε φορά να κάνουν. Άλλοτε λίγα, άλλοτε περισσότερα. Η δουλειά είναι κάτι που απαιτεί χρόνο,…