Και το μυαλό μου πιο θολό,
το σκεπτικό μου δανεικό,
το πάτημα μου νευρικό,
το κινητό μου μη χαθώ.
Πούθε να πάω, αναζητώ.
Το δανειστή μου τον ρωτώ :
“Θα μου το δώσεις το πιοτό;
Θα το αντέξω; Λες; Μπορώ;”
“Κουράγιο” μου ‘πες για να πω,
να δω πιο πέρα τι θα βρω.
Πως θα τη βγάλω στο χαμό;
Ποιος θα γλυτώσει το γκρεμό;
Ποιος θα μας πει “Να, από δω.”
και θα αψηφίσει τον καιρό.
Όλοι εδώ μες στο χορό,
μπας και τον βρούμε το ρυθμό.
—
Views: 0
Comments are closed.