Κάπου διάβασα :
– Ναι ρε, σε σένα μιλάω.
– Σε σένα που ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου.
– Σε σένα που δεν είχες κονέ να σου πει πόσο θα έρθει το παιχνίδι Άνω Ραχούλα – Κάτω Ραχούλα για να το παίξεις στο στοίχημα.
– Σε σένα που νόμιζες ότι έγινες επενδυτής, άκουγες τα παπαγαλάκια και έχασες τις οικονομίες σου στο Χρηματιστήριο.
– Σε σένα που η μαμά σου δεν ήταν συμβολαιογράφος, μεσάζοντας ή δικηγόρος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας.
– Σε σένα που δεν ήξερες ούτε ένα γενικό γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος έστω.
– Σε σένα που δεν είχες ένα λογαριασμό offshore.
Τι άτυχος που ήσουν, ρε παιδάκι μου!
Όλα διορθώνονται όμως.
Άρχισε τώρα. Κάνε μόνο κοιλιακούς μέχρι τελικής πτώσεως, πάρε πακέτο, δώσε πακέτο, κάνε προσθετικές στήθους, δείξε μπούτι, ξύρισε στήθος, μασχάλι & πόδι, βάλε φίλτρο, κάνε κάτι. Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα.
Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει από το μπαλκόνι. Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα.
Μπερδεμένη, πεινασμένη, χρεωμένη, υποθηκευμένη, εν πλήρει συγχύσει, δηλώνει αθώα.
Βάζει τη μάσκα της και αυτή. Ζητάει και αναστολή για να μην μπει σε καταστολή.
Ήταν ωραίο το έργο, εύκολο, χωρίς κόπο, θεαματικό σαν μεταμεσονύχτια κολομβιανή σαπουνόπερα του Άλφα με βαρόνους κοκαΐνης, μπράβους και μικρά κοριτσάκια που πάνε στον πλαστικό χειρουργό με παιδιάστικη αφέλεια για να πιάσουν την καλή, να τις διαλέξει ο αρχηγός της συμμορίας. Κρατάει 45 λεπτά. Μετά ακολουθεί τελεμάρκετινγκ. Κατσαρόλες, στρώματα και όργανα γυμναστικής, 29,99 ευρώ σε 6 δόσεις.
Και ποιο είναι το πρόβλημα σου; Καλά δεν είναι όλα αυτά;
Έτσι δεν είναι η ζωή;
Καλά μπορεί να είναι. Και ανθρώπινα. Αλλά δεν φτάνουν.
Εκ του αποτελέσματος.
Πού είναι η άλλη Ελλάδα;
Η Ελλάδα του 5%.
Η Ελλάδα της γνώσης, της επιστήμης και της έρευνας.
Η Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού και του πνεύματος.
Η Ελλάδα του αντοπάριστου (βλέπετε χρειαζόμαστε επεξηγήσεις γιατί κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούμε!!!) αθλητισμού, της ευγενούς αμίλλης, του θαυμασμού και της συνεργασίας.
Η Ελλάδα της δουλειάς, της προκοπής και της εξέλιξης.
Η Ελλάδα του μέτρου, της μετριοφροσύνης και της σύνεσης.
Κι όμως υπάρχει η Ελλάδα αυτή, υπάρχει, αναπνέει και λειτουργεί. Μόνο που είναι χαμένη στο υπόλοιπο 95% όπως περιγράφεται στο παραπάνω κείμενο. Αυτό το 95% χρεοκόπησε την Ελλάδα.
Η διάσωσή της είναι το 5%.
Ανακαλύψτε το, αποκαλύψτε το, διαδώστε το, ενισχύστε το, συμπληρώστε το…. Ίσως τότε φανεί η αρχή της ελπίδας..”>>
Comments are closed.