Η φωλιά καταλερωμένη παραμένει πάντα εκεί έτοιμη να φιλοξενήσει παλαιούς και νέους “συντεταγμένους” για να πάρουν και αυτή μυρωδιά.
Η οποία μυρωδιά περιβάλλεται συνήθως με ωραία αρώματα ντόπια και εισαγόμενα.
Μέχρι τη μέρα που κάποιοι αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν τα φτερά τους και να αφήσουν τη φωλιά. Να πετάξουν λίγο πιο πέρα. Να αλλάξουν ρότα. Να δουν και ίσως να πουν κάτι άλλο.
Και ξάφνου φεύγουν τα αρώματα, έρχεται η μυρωδιά και γεμίζουν λεκέδες γιατί ενδεχομένως δεν έγιναν λακέδες.
Views: 1
Comments are closed.