Δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα ούτε τα συνηθισμένα ούτε οι συνηθισμένοι. Αν θέλεις να αποκτήσεις μια αίσθηση του χαρακτήρα ενός φίλου, ενός επαγγελματία ή ενός πολιτικού, της ηθικής του υπόστασης, της προσωπικής του κομψότητας, θα χρειαστεί να τον δεις υπό τη δοκιμασία ακραίων συνθηκών, όχι υπό τη ρόδινη κανονικότητα της καθημερινής ζωής.
Μπορείτε ειλικρινά να εκτιμήσετε τι κίνδυνο δημιουργεί π.χ. ένας εγκληματίας μελετώντας μόνο τι κάνει σε μια κανονική μέρα;
Μπορούμε να εκτιμήσουμε το δάσος χωρίς να δούμε τις συνέπειες της καύσης του;
Μπορούμε να κατανοήσουμε την υγεία χωρίς να δούμε τις απρόβλεπτες ασθένειες ή τις επιδημίες;
Το κανονικό συχνά είναι άχρηστο.
Σχεδόν τα πάντα στην κοινωνική ζωή προκύπτουν από σπάνια (αλλά γεμάτα επιπτώσεις) σοκ και άλματα.
Την ίδια στιγμή, σχεδόν κάθε μελέτη της κοινωνικής ζωής επικεντρώνει στο “κανονικό”, και μάλιστα σε μεθόδους επαγωγής που στηρίζονται σε “καμπύλες σε σχήμα καμπάνας” που δεν αποκαλύπτουν σχεδόν τίποτε.
Γιατί;
Επειδή η καμπύλη αυτή αγνοεί τις μεγαλύτερες αποκλίσεις, δεν μπορεί να τις χειριστεί – και όμως, μας καθησυχάζει ότι έχουμε δαμάσει την αβεβαιότητα. Θα μπορούσε να την πει κάποιος κατά τον Taleb και μεγάλη διανοητική απάτη ή κατ’ εμέ αυταπάτη ορίων συμβάντος.
Γιατί στην περίπτωση της επέλευσης αυτής της μεγαλύτερης απόκλισης δεν είναι δυνατή η αποτελεσματική διαχείριση τόσο του συμβάντος όσο και των συνεπειών του. Και καταλήγουμε στο να επικαλούμαστε το ίδιο το ακραίο συμβάν για την αδυναμία μας να το διαχειριστούμε.
Είμαστε όμως έτοιμοι να δεχθούμε τις συνέπειες αυτού του “συνηθισμένου” τρόπου σκέψης;
Πρέπει τελικά να τρέξει αίμα κυριολεκτικά ή μεταφορικά για να αλλάξει αυτός ο “συνηθισμένος” τρόπος σκέψης;
Μπορούμε να στηριζόμαστε στο “συνηθισμένο” φίλο, επαγγελματία ή πολιτικό για να αντέξουμε το κοινωνικό και οικονομικό κόστος;
Ο χρόνος μόνο θα δείξει ποιοι φίλοι, επαγγελματίες ή πολιτικοί δεν είναι “συνηθισμένοι” και είναι καλοί στα δύσκολα.
#mindstormGR / fb : mindbook.eu
Comments are closed.