– Τι κάνεις πάλι;
– Τίποτα σπουδαίο. Μπορεί και μοιραίο. Διαβάζω, πίνω, τρίβω, απλώνω, μαζεύω, σουρώνω και ξηλώνω.
Ανθρώπους και σκέψεις.
Μήπως και μπει μια τάξη στην αταξία του μυαλού μου. Μήπως και καταφέρω να βγάλω τη μάσκα κυριολεκτικά και μεταφορικά, αναπνεύσω καλύτερα και δω μακρύτερα.
Εσύ τη δική μπουγάδα σου πότε είπαμε ότι θα την κάνεις;
Views: 1
Comments are closed.