Άλλο το φαίνεσθαι και άλλο το είναι.
Στο καλό, φιλενάδα εξυπνάδα. Κρίμα που κάποιοι δεν θα δουν το περιεχόμενό σου. Τη νοστιμάδα σου. Ακόμα και ένα περιεχόμενο να αγοράσεις, πρέπει να έχεις βήμα και αποδέκτη. Αλλιώς δεν γίνεται. – Ωραίο πάντως περιεχόμενο. Σου πάει πολύ. Πάρε ένα like. Μου αρέσεις. Να δω όμως και αν με βολεύει. Να μην είσαι και καλύτερη από μένα. – Ναι, Θα τα πούμε σίγουρα ξανά το βράδυ. Μέχρι το επόμενο like, να περνάς καλά. Και να μας το δείχνεις. Φιλιά. #σκόρπιες_ατημέλητες_σκέψεις #mindstormGR
Ερ. Πώς είσαι σήμερα; Απ. Είμαι καλά. Δεν πήρα φωτιά και δεν μπήκαν νερά. Τα μάτια ανοικτά. Λέω ότι μιλάω καλά (δεν ρατάρω ακόμα λόγω alzheimer ή εγκεφαλικού), διαβάζω αρκετά, μυρίζω σκ@τά, βλέπω σκουριά, ψάχνω μουριά και μου τάζουν πολλά. Α, να μην ξεχάσω να σηκώσω λεφτά, να φτιάξω μαλλιά. Και να μάθω που μοιράζουν προικιά. #reality #πραγματικότητα #mindstormGR
Κάποτε σε μια σοβαρή διαπραγμάτευση πριν 20 χρόνια, ο συνομιλητής μου συνειδητά μακρυγορούσε, έχοντας ως στόχο να κουραστώ και να συμφωνήσω με όλους τους όρους του. Η συνάντηση ξεκίνησε στις 12:30 μ.μ. και είχαν ήδη περάσει 4 ώρες. Η ώρα ήταν 4:30 μ.μ. και αυτός συνέχιζε ακάθεκτος να μιλά άλλοτε περί ανέμων και υδάτων και άλλοτε για τη δουλειά. Αποφασίζω να τον διακόψω και του λέω : – Κύριε Δημήτρη, να σας ενημερώσω ότι με ενδιαφέρει πάρα πολύ η συνεργασία μας και θα κάτσουμε εδώ μαζί όσο χρειαστεί για να τα βρούμε. Χωρίς να διακόψουμε ούτε για φαγητό ή για ξεκούραση. Ακόμα και μέχρι αύριο το πρωί. Ελπίζω να μην σας πειράζει. – Όχι, παιδί μου. Αντιθέτως το εκτιμώ αφάνταστα. Και εγώ εδώ, μαζί σου. Μέχρι και αύριο το πρωί, αν χρειαστεί. Μέχρι να το πετύχουμε. Και όλως τυχαίως δεν χρειάστηκε. Το πετύχαμε μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά. Κάπου στη…
Στη ζωή κάποιοι φωνάζουν, κάποιοι διχάζουν, κάποιοι αρπάζουν, κάποιοι κομπάζουν, κάποιοι μοιράζουν και λιγότεροι κοπιάζουν. Είναι πολλά τα στόματα, πολλά τα αρώματα, πολλά τα επιδόματα, πολλά τα θαυμαστικά, πολλά τα κυβικά, πολλά τα ζαντικά, πολλές οι προμήθειες, πολλές οι διαδόσεις, πολλές οι εκπτώσεις, πολλές οι βροχοπτώσεις, πολλές οι ατάκες, πολλές οι ίντριγκες, λιγότερες οι αλήθειες και ακόμα λιγότερα τα αυτιά που πραγματικά τις ακούνε. Υπερτερεί συνήθως η κακή φύση μας. Η βολή και η ρεμούλα. Η εύκολη (π)λύση. Το ωχ αδελφέ. Το δεν πειράζει. Το βάλε μωρέ παραπάνω, γιατί του Μπάμπη το κρέας. Οι φωνές μπερδεύονται, η μετριότητα περνάει για αριστεία και τα όρια ξεπερνιούνται. Και μετά έρχεται ο λογαριασμός και το πάρτι αρχίζει. Ποιος θα πληρώσει αλήθεια τώρα την τούρτα και τα κεράκια του Θεοδόση; Γίνεται με δόσεις; Για να του ευχηθούμε χρόνια πολλά και να του πούμε να τρώει το φαί του για να μεγαλώσει γρήγορα. Να αναπτυχθεί…
Γιατί τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς; Είναι άραγε καθαρά θέμα προσφοράς και ζήτησης; Μήπως λίγα τα ποδήλατα, πολλοί οι τρόμπες; Μήπως λίγα τα ποδήλατα, πολλές οι μπόμπες; Μήπως λίγα τα ποδήλατα, πολλά τα παραρτήματα; Μήπως λίγα τα ποδήλατα, πολλά τα θεωρήματα; Μήπως λίγα τα ποδήλατα, πολλά τα παθήματα; Μήπως λίγα τα ποδήλατα, πολλά τα προσχήματα; Μήπως λίγα τα ποδήλατα, πολλά τα σχήματα; Μήπως λίγα τα ποδήλατα, πολλά τα ευφυολογήματα; Πολλά τα ερωτήματα, λίγα τα μαθήματα, μας πήραν τα ποδήλατα. Αλλά κάνε πετάλι και μη σηκώνεις κεφάλι. Εκ του αποτελέσματος.
