Σκόρπιες σκέψεις, γραφές, υφές και ταυτότητες

Γράφεις, λες ή κάνεις κάτι και κάποιος ενοχλείται και αρχίζει το στόλισμα.

Από νορμάλ ή σωστός ή φίλος γίνεσαι μικρούλης, φούλης, κρυούλης, παπαρούλης, ασχετούλης, μαλακούλης και τελειωμό δεν έχει.

Ξάφνου, η οντότητα σου αλλάζει. Η ταυτότητα σου αλλοιώνεται. Γίνεσαι ολίγον φούστης ή τούστης. Και δεν το ξέρεις κιόλας. Γιατί κάποιος δεν συμφωνεί μαζί σου.

Ερώτηση 1η : Αν θεωρείς μια άποψη λανθασμένη ή ένα αστείο κρύο, γιατί δεν παραθέτεις το δικό σου σωστό ισχυρισμό ή αστείο προς αξιολόγηση;

Ερώτηση 2η : Αν θεωρείς τον ευατό σου ψαγμένο και ψημένο, το τάληρο ή τάλιρο (στόλισμα) πως βοηθά τη συζήτηση και την αποδοχή της άποψης σου;

Ερώτηση 3η : Αν θεωρείς ότι έχεις επίπεδο, πως αυτό αποδεικνύεται; Με τους χαρακτηρισμούς Χ και Ψ; Γιατί αν ξεκινήσει το παιχνίδι αυτό, μπορεί και να βρεις το δάσκαλο σου. Γιατί υπάρχει πάντα κάποιος/α που είναι καλύτερος/η γλωσσοπλάστης ταληρίσιος.

Ερώτηση 4η : Αν θεωρείς ότι ο άλλος/άλλη λέει βλακείες γιατί δεν τον/την διαγράφεις; Να μην σε ζαλίζει με ασυναρτησίες, μωρέ παιδί μου.

Ερώτηση 5η : Αν θεωρείς ότι ο κάθε επώνυμος και διαχρονικός κωμικός ή σκιτσογράφος π.χ. #αρκάς δεν έχει χιούμορ, μάλλον κάτι τρέχει. Γιατί τόσα χρόνια στο χώρο, μάλλον κάτι πρέπει να κάνει καλά. Και το σίγουρο είναι ότι όλα τα αστεία του δεν θα είναι το ίδιο αστεία για όλους.

Ερώτηση 6η : Αν θεωρείς ότι η πραγματικότητα δεν είναι για γέλια και μπορεί και για κλάματα, τότε τι άλλο υπάρχει για να σατιρίσουμε και να διαχειριστούμε αυτά που βιώνουμε;