Πότε ένα καμίνι που έγινε οδύνη και χαράχτηκε στη μνήμη, γίνεται και ευθύνη;

Συνάντησε με στον σταθμό.

/Έλα και θα κάνουμε μαζί το ταξίδι.

/Θα περάσουμε καλά.

/Μπορεί να γίνουμε και περισσότεροι-ες στην πορεία.

/Ντύσου καλά για καλό και για κακό.

/θα βρούμε σίγουρα και άλλους πάνω στο τρένο.

/Θα μάθουμε και τι έγινε όσο λείπαμε από τη σχολή.

/Θα απολαύσουμε τη διαδρομή μαζί τους και θα φωνάξουμε ίσως και λίγο παραπάνω.

Θα το πάμε δυνατά μέχρι το τέλος της διαδρομής. Θα γελάσουμε με την καρδιά μας.

/Δε νομίζω να έχεις κάποιο πρόβλημα και να μην έρθεις; Και μην ανησυχείς! Θα φτάσουμε σίγουρα.

/Και όταν οι περισσότεροι φτάσουμε, θα μας πάρουν κλασικά τηλέφωνο οι δικοί μας, να μας ζαλίσουν. Γιατί δεν τους πήραμε τηλέφωνο να τους πούμε ότι φτάσαμε. Γιατί τρελάθηκαν μέχρι να σιγουρευτούν ότι είμαστε καλά. Και θα έχουν δίκιο και εμείς άδικο.

– Που είναι το όριο μεταξύ του θα φτάσω με ασφάλεια και του εξαϋλώθηκα/απανθρακώθηκα/διαμελίστηκα στις ράγες ή στα χωράφια;

– Που είναι η διαχωριστική γραμμή;

– Πότε ένα καμίνι που έγινε οδύνη και χαράχτηκε στη μνήμη, γίνεται και ευθύνη;

– Πότε η ασφάλεια είναι ασφάλεια;

Ας ξεκινήσουμε την κουβέντα. Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Ή τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε;

Ο καθένας μας μπορεί να κάνει ότι θέλει κεκλεισμένων των θυρών και περιορισμένων των συνεπειών στο πρόσωπο του.

Αρκεί να μην τραυματίζει το σώμα και την ψυχή των άλλων.

Δε γίνεται όμως να θέλουμε να περάσουμε ντε και καλά όλη την ευθύνη μας ως ένα ανθρώπινο λάθος κάποιου άλλου.

Αν έχουμε ευθύνη, ας κριθούμε. Ενώπιος ενωπίω.

Ανεξαρτήτως κλάδου και ειδικότητας.

Κανένας δε διεκδικεί το αλάθητο, αλλά ας ψάξουμε τον συσχετισμό των δικών μας ευθυνών και των λαθών που επιτρέψαμε να γίνουν. Και ας αντιμετωπίσουμε κατάματα αυτά που κάποιοι με κόστος ψυχής και ζωής έχουν πάθει.

Που τους χρωστάμε και χάρη που αντέχουν ακόμα να ζουν με τις αναμνήσεις των δικών τους ανθρώπων. Και που παραμένουν ακόμα εδώ πολιτισμένοι, ενώ ο θυμός μέσα τους μεγαλώνει και τους μετατρέπει σε αγρίμια.

Αν βρισκόμασταν για λίγο στη θέση τους, πως θα βλέπαμε άραγε τα πράγματα; Θα παραμέναμε ήσυχοι και πολιτισμένοι ή η ψυχή μας θα έπαιρνε φωτιά και θα αγρίευε και η δική μας ματιά;

#mindstormGR #μεταξύ_φθοράς_και_αφθαρσίας #σκόρπιες_σκέψεις