Αν είστε ειλικρινείς για τα μειονεκτήματα των ιδεών σας, αυξάνετε την ανθεκτικότητα και την πειθώ σας.
Σύμφωνα με την αρχαία ιαπωνική φιλοσοφία του γουάμπι-σάμπι, είναι όμορφο να έχει κάποιος αδυναμίες. Το γουάμπι-σάμπι είναι μια αισθητική άποψη του κόσμου που μας προτρέπει να βρίσκουμε και να εκτιμάμε την ομορφιά της ατέλειας, της παροδικότητας και της μη-ολοκλήρωσης.
Όποιος έχει καλλιεργήσει τα δικά του λαχανικά, έχει φτιάξει ένα έπιπλο από το μηδέν ή απλώς έχει ψήσει κουλουράκια, θα καταλάβει ότι η ατέλεια έχει μια ομορφιά.
Το στραβό αλλά βιολογικής καλλιέργειας καρότο.
Η κάπως στραβή καρέκλα.
Τα ακανόνιστα μπισκότα σοκολάτας με τις ανώμαλες, τραχιές επιφάνειες.
Επειδή συχνά δίνουμε δυσανάλογα μεγάλη αξία στα πράγματα που δημιουργούμε μόνοι μας, είναι πιο πιθανόν να αποδεχόμαστε τέτοια πράγματα όπως είναι – με όλες τις ατέλειες τους.
Ωστόσο η προθυμία μας να αποδεχόμαστε ή ακόμα και να βρίσκουμε την ομορφιά στην ατέλεια ενός αντικειμένου σπάνια επεκτείνεται στις δικές μας ατέλειες και αδυναμίες. Ένα παράδειγμα είναι οι συνεντεύξεις για δουλειά.
Οι περισσότεροι υποψήφιοι, μάλλον δικαιολογημένα, προσπαθούν να εντυπωσιάσουν τους ενδεχόμενους εργοδότες τους παρουσιάζοντας τα προσόντα και την ειδικότητά τους όσο πιο τέλεια μπορούν.
Στόχος τους είναι να φανούν τέλειοι και αντάξιοι του ρόλου. Εδώ δεν υπάρχει χώρος για αδυναμίες και ατέλειες.
Αλλά οι σοφοί εργοδότες το γνωρίζουν – γι’ αυτό και συχνά ρωτούν τους υποψήφιους για τις αδυναμίες τους. Επειδή οι τελευταίοι δεν θέλουν να αποκαλύψουν τα ελαττώματά τους, οι απαντήσεις τους σε αυτή την ερώτηση είναι συνήθως «είμαι τελειομανής» ή «είμαι εργασιομανής». Πιστεύουν πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να αποκαλύψουν τον ευατό τους και τις ατέλειες τους.
Ή μήπως είναι;
Ψυχολογική έρευνα δείχνει ότι, αντί να υπονομεύουμε τη θέση μας, υπό ορισμένες συνθήκες η ειλικρίνεια για τις αδυναμίες μας μπορεί τελικά να μας τοποθετήσει σε θέση ισχύος.
Ένα κλασικό πείραμα που έγινε πριν από πενήντα χρόνια δεν δείχνει μόνο τη λογική αυτής της θεωρίας, αλλά και τη σχέση της με τον σημερινό πιο πολύπλοκο και αβέβαιο κόσμο μας. Στο πείραμα, ζήτησαν από ανθρώπους να ακούσουν κασέτες με δύο άτομα που απαντούσαν ερωτήσεις σε ένα ερωτηματολόγιο.
Το ένα άτομο απαντούσε σωστά στις εννιά από τις δέκα ερωτήσεις.
Το άλλο άτομο απαντούσε σωστά περίπου στις μισές.
Μετά ζήτησαν από τα άτομα που άκουσαν τις κασέτες να αξιολογήσουν πόσο ικανοί και συμπαθητικοί ήταν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Φυσικά άλλοι αξιολόγησαν ως πιο ικανό και συμπαθητικό το άτομο που απάντησε τις περισσότερες ερωτήσεις σωστά.
Αλλά εδώ η μελέτη αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρουσα.
Είπαν σε κάποιους συμμετέχοντες ότι την ώρα που απαντούσε τις ερωτήσεις, ο άσος του ερωτηματολογίου είχε χύσει κατά λάθος τον καφέ πάνω του. Μόλις άκουσαν γι’ αυτή την γκάφα, η βαθμολογία τους γι’ αυτό το άτομο αυξήθηκε ακόμα περισσότερο.
Όταν όμως είπαν σε κάποιους ότι τον καφέ τον έχυσε το άτομο που τα είχε πάει άσχημα στο ερωτηματολόγιο, η βαθμολογία τους γι΄ αυτό, μειώθηκε κατακόρυφα.
Απ΄ ότι φαίνεται, η παραδοχή ενός σφάλματος μπορεί να κάνει τον ικανό ακόμα πιο συμπαθητικό στα μάτια των άλλων. Το ίδιο όμως σφάλμα λειτουργεί αρνητικά στους λιγότερο ικανούς.
Οι ψυχολόγοι το ονομάζουν αυτό «επίδραση της γκάφας» (pratfall effect).
Περιγράφει πώς η ελκυστικότητα για ένα άτομο αυξάνεται αφού παραδεχτεί ότι έκανε κάποιο λάθος, αλλά μόνο αν είναι σχετικά ικανό εξαρχής.
Επομένως, μπορούμε να αντλήσουμε πλεονεκτήματα από τις αδυναμίες μας. Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι το ξέρουν αυτό. Οπότε η παραδοχή και αποδοχή των μικρών αδυναμιών σας μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερο αντίκτυπο και επιρροή. Φυσικά, αυτό εξαρτάται από το είδος της αδυναμίας που αποκαλύπτετε.
Το να χύσετε καφέ πάνω σας είναι ένα συνηθισμένο και σχετικά ασήμαντο ελάττωμα που θα σας κάνει να δείχνετε ανθρώπινοι. Αλλά το να ομολογήσετε σε μια συνέντευξη ότι χύσατε καφέ πάνω στο πρώην αφεντικό σας ή, ακόμα χειρότερα, πάνω στον υπολογιστή της εταιρείας θα θεωρηθεί πιθανόν πολύ μεγαλύτερο λάθος και θα είναι καταστροφικό για την εικόνα σας.
Άρα, όταν θέλετε να έχετε έναν αντίκτυπο στους άλλους, καλό είναι να παραδέχεστε κάποια μικρά ελαττώματά σας. Έτσι θα δείξετε ότι κάνετε λάθη όπως όλοι οι άλλοι. Αποκαλύπτοντας ανοιχτά μια μικρή αδυναμία στην αρχή μιας συζήτησης, κάνουμε τον άλλο να βλέπει την αυθεντικότητα, την ειλικρίνεια και την αξιοπιστία μας. Επίσης, το άλλο άτομο χαλαρώνει και είναι πιο πιθανόν να μας ακούσει προσεκτικά. Επομένως, στις συνεντεύξεις για δουλειά μια καλή προσέγγιση είναι να παραδέχεστε μια πραγματική αλλά μικρή αδυναμία σας, η οποία δεν θα είναι απαραίτητα καταστροφική και η οποία θα μπορεί να βελτιωθεί αν λάβετε συγκεκριμένα μέτρα.
Είναι επίσης καλή ιδέα να αναφέρετε από μόνοι σας τις αδυναμίες τις οποίες θέλετε να βελτιώσετε αντί να περιμένετε από τον άλλο να κάνει την τρομακτική ερώτηση: «Πείτε μου ποιες είναι οι αδυναμίες σας».
Όπως δείχνει η φιλοσοφία γουάμπι-σάμπι, οι αδυναμίες δεν είναι ελαττώματα που πρέπει να καλύπτουμε, αλλά αντίθετα, μια πλευρά του ευατού μας που δείχνει χαρακτήρα ή μας κάνει ανθρώπινους στα μάτια των άλλων. Μπορεί να είναι τόσο ελκυστικές όσο ένα φθαρμένο βιβλίο, ένα ξεφτισμένο φλιτζάνι ή ένα μπάλωμα στη φόρμα σας.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ
Για να παραδεχτείτε τα μικρά ελαττώματά σας, πρέπει να τα γνωρίζετε. Κάντε μια (μικρή) λίστα με τα δικά σας.
Αν δυσκολεύεστε να βρείτε ελαττώματα ή αν πιστεύετε πως δεν έχετε, ρωτήστε κάποιο φίλο ή τον σύντροφό σας, που μπορεί να βλέπει κάτι το οποίο δεν βλέπετε εσείς.
Μη φοβάστε να παραδέχεστε τα λάθη σας ή τις μικρές κακές συνήθειές σας – αλλά μην αρχίσετε και να ομολογείτε όλα τα ένοχα μυστικά σας!
Σελ. 57-61, Το μικρό βιβλίο του Ναι, Noah Goldstein, Steve Martin & Robert Cialdini, Εκδόσεις διόπτρα
FB Tags :
#εργασία #mindstormGR #συνεντεύξεις #παραδοχή #επικοινωνία #λάθη #ελαττώματα #συνήθειες
Comments are closed.