Παγκόσμιο εμπόριο
Γλωσσάρι
ελεύθερο εμπόριο (free trade) Η χωρίς περιορισμούς και χωρίς κρατική παρέμβαση ανταλλαγή αγαθών μεταξύ χωρών. Στην πράξη, τα περισσότερα κράτη επηρεάζουν το εμπόριο με διάφορους τρόπους, είτε επιδοτώντας τα προϊόντα τους (όπως κάνει η αγροτική πολιτική της ΕΕ) είτε επιβάλλοντας δασμούς και/ή ποσοστώσεις στα εισαγόμενα αγαθά (όπως ο δασμός Σμουτ-Χόλεϊ που επέβαλλαν οι Η.Π.Α. κατά τη δεκαετία του 1930).
επιδοτήσεις (subsidies) Πληρωμές συνήθως από την κεντρική κυβέρνηση, με στόχο τη στήριξη παραγωγών ή κατασκευαστών που ανήκουν σε κλάδους στρατηγικής σημασίας. Οι λόγοι χορήγησης επιδοτήσεων ποικίλλουν, από τη διατήρηση μιας πηγής απασχόλησης μέχρι τη διατήρηση της αυτάρκειας σε τρόφιμα ή άλλα είδη. Οι επιδοτήσεις μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν για να προστατευτούν τα εγχώρια προϊόντα από φτηνές εισαγωγές από το εξωτερικό, και να βελτιωθεί έτσι το ισοζύγιο πληρωμών μιας χώρας.
κινητικότητα εργασίας (labor mobility) Η δυνατότητα των εργαζομένων να μετακινούνται στο εσωτερικό μιας χώρας, καθώς και από χώρα σε χώρα. Η ενίσχυση της κινητικότητας της εργασίας ωφελεί τη βιομηχανία επειδή αυξάνει τη διαθέσιμη προσφορά απασχολούμενων αλλά και τους εργαζόμενους επειδή τους δίνει περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης. Αντίστροφα, μπορεί να απειλήσει την κατάσταση των ντόπιων εργαζομένων επειδή οι μετανάστες τους ανταγωνίζονται στην αγορά εργασίας.
κινητικότητα κεφαλαίου (capital mobility) Η δυνατότητα του χρήματος να ανταλλάσσεται διασυνοριακά. Παλαιότερα, η δυνατότητα αυτή περιοριζόταν από τις προσπάθειες των κρατών να στηρίξουν το νόμισμά τους. Με την έλευση της παγκοσμιοποίησης, οι περιορισμοί είναι πλέον ελάχιστοι.
συναλλαγματική ισοτιμία (exchange rate) Η αξία ενός νομίσματος σε σχέση με ένα άλλο. Λόγου χάρη, 1 δολάριο μπορεί να αξίζει 0,61 στερλίνες, πράγμα που σημαίνει ότι 1 στερλίνα αξίζει 1,63 δολάρια. Παλαιότερα, οι ισοτιμίες ήταν σταθερές (ή <προσδεμένες>). Σήμερα είναι γενικά ελεύθερες και προσδιορίζονται από τις αγορές.
μονεταρισμός (monetarism) Σχολή σκέψης με επικεφαλής τον οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν, η οποία υποστηρίζει ότι η προσφορά χρήματος είναι ο σημαντικότερος παράγοντας της οικονομικής επίδοσης μιας χώρας. Πάρα πολύ χρήμα στην οικονομία προκαλεί υψηλό πληθωρισμό, άρα η προσφορά χρήματος πρ΄έπει να ελέγχεται αυστηρά. Από την άλλη, πάρα πολύ λίγο χρήμα στην οικονομία οδηγεί σε άνοδο επιτοκίων, πράγμα που σημαίνει ότι οι καταναλωτές μπαίνουν στον πειρασμό να αποταμιεύουν περισσότερα και να καταναλώσουν λιγότερα.
Comments are closed.