Όταν γράφουμε οι ίδιοι, δεσμευόμαστε περισσότερο και γράφουμε λιγότερο τους άλλους. Το αποδεικνύει και μια μελέτη που έγινε σε ιατρεία.
Καλές οι δεσμεύσεις που γίνονται οικειοθελώς, αλλά οι μακροχρόνιες δεσμεύσεις είναι αυτές που συνήθως γίνονται ενεργά και δημόσια. Όταν μια δέσμευση γίνεται ενεργά και δημόσια από κάποιο συνεργάτη, φίλο ή συγγενή, μειώνεται η πιθανότητα να εγκαταλειφθεί στο μέλλον.
Πάρτε για παράδειγμα τις καρτέλες που δίνουν οι γιατροί, οι οδοντίατροι και οι κομμωτές για να σας θυμίζουν ένα ραντεβού.
Ποιος γράφει την ημερομηνία και την ώρα του επόμενου ραντεβού σας – εσείς ή η πολυλογού υπάλληλος;
Σε μια μελέτη που κάναμε σε ιατρεία, μετρήσαμε τι αντίκτυπο έχει το να γράφουν οι ίδιοι οι ασθενείς, το επόμενο ραντεβού και όχι η γραμματέας. Ο αριθμός των ατόμων που έχασαν το επόμενο ραντεβού μειώθηκε κατά 18% στην ομάδα που έγραψε μόνη της το ραντεβού.
Φαίνεται λοιπόν πως δεσμευόμαστε περισσότερο σε κάτι που υποσχόμαστε γραπτώς.
Άρα το να γράφουμε και να περιγράφουμε λεπτομερώς και οικειοθελώς τις πράξεις μας μπορεί να μετατρέψει τη «δέσμευση να κάνουμε κάτι» στο «να το κάνουμε πραγματικά».
Views: 1
Comments are closed.