Μια μηχανή όλη η ζωή,
και την πληρώνουμε και αυτή.
Σώσε τη, ράψε πιο πολύ,
βάλε το χρόνο δανειστή.
–
Πρόσεχε άνθρωπε καλά,
να μη σου φύγει βελονιά.
Γέλα να πάρεις τον παρά,
άσπρισαν όλα τα μαλλιά,
έχασες και όλη τη χαρά.
–
Φόρα την ίδια αλλαξιά,
στέγνωσε έξω στη σκιά,
μέτρα λιγάκι τα κουκιά.
Ακούς τη γνώριμη φωνή
να σε καρφώνει στην ψυχή;
–
Τα θέλεις τώρα τα ψιλά
να μας τα ράψεις τα βρακιά;
Views: 1
Comments are closed.