GR – Ένα παιδί που δεν το αποδέχτηκαν, τρέχει μια ζωή για να φτάσει κάπου. Θέλει να φεύγει. Να κινείται συνεχώς.
Αναζητά εμμονικά την αποδοχή σε κάθε έκφανση της ζωής του.
Στο σχολείο, στον αθλητισμό, στη δουλειά, στη σχέση. Θέλει να είναι πρώτο.
Να συμμετέχει.
Να το αναγνωρίζουν.
Να γίνεται αισθητή η παρουσία του. Ακόμα όμως και όταν αυτό το παιδί τα καταφέρνει, και γίνεται αποδεκτός ως ενήλικας, η μνήμη της απόρριψης των παιδικών χρόνων του μερικές φορές το βασανίζει.
Μιλήστε όσο μπορείτε περισσότερο στα παιδιά.
Να ξέρετε ότι άλλοτε θα σας μιλούν και άλλοτε θα σας αγνοούν. Μπορεί και να σας περιγελούν.
Εσείς συνεχίστε να ακούτε και να κάνετε ερωτήσεις. Να δίνετε κάποια παραδείγματα σωστών και λανθασμένων επιλογών.
Τόσο των δικών σας όσο και των άλλων.
Βοηθήστε τα να καταλάβουν περισσότερα για τις φοβίες και τις αδυναμίες των ανθρώπων.
Και πρωτίστως αποδεχτείτε τα για το τι είναι και όχι για το τι θα επιθυμούσατε εσείς να είναι._
—
EN – A child who has not been accepted runs a lifetime trying to get somewhere. He wants to leave. To keep moving.
He obsessively seeks acceptance in every aspect of his life—at school, in sports, at work, and in relationships. He wants to be cool.
To be involved.
To be recognized.
To be felt.
But even when that child grows up and succeeds—when he is finally accepted as an adult—the memory of rejection from his childhood may still haunt him.
Talk to children as much as you can.
Sometimes they will talk to you, sometimes they will ignore you, and sometimes they may even laugh at you.
You just have to keep listening and asking questions. Give them examples of right and wrong choices—both your own and those of others.
Help them understand more about people’s fears and weaknesses.
Above all, accept them for who they are, not for what you wish they were.
#σκέψεις #συμπεριφορά #mindstormGR
Comments are closed.