Στίβεν Χόκινγκ

Ήταν μόλις 21 ετών όταν ο κόσμος κατέρρευσε πάνω του.

Ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν ένας λαμπρός φοιτητής φυσικής στο Κέιμπριτζ:

περίεργος, πνευματώδης, ερωτευμένος με τα άστρα και τα μαθηματικά.

Μα μια μέρα, το σώμα του άρχισε να τον προδίδει. Ανεξήγητες πτώσεις, χέρια που δεν υπάκουαν, μια παράξενη αδυναμία.

Η διάγνωση ήταν αμείλικτη: πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση (ALS).

Μια εκφυλιστική ασθένεια που μέσα σε λίγο χρόνο θα τον παράλυε, αφήνοντάς του μόνο λίγα χρόνια ζωής.

Στην αρχή, βυθίστηκε στο σκοτάδι.

Κλείστηκε στον εαυτό του, πεπεισμένος ότι δεν είχε μέλλον.

Η σκέψη ότι δεν θα έφτανε ποτέ τα 30 τον βασάνιζε.
Κι όμως, ακριβώς τότε, συνέβη κάτι απρόσμενο.
Γνώρισε την Τζέιν Γουάιλντ, μια φοιτήτρια φιλολογίας.
Εκείνη αποφάσισε να μείνει στο πλευρό του, παρά την ασθένεια, και έγινε η σύντροφος που τον ώθησε να μην τα παρατήσει.
Ο Χόκινγκ ξανάρχισε να μελετά.
Ακόμα κι όταν δεν μπορούσε πια να κινείται όπως πριν.
Ακόμα κι όταν το σώμα του τον εγκατέλειπε, κομμάτι-κομμάτι.
Οι έρευνές του τον οδήγησαν σε επαναστατικές θεωρίες για τις μαύρες τρύπες, τη γέννηση και το πεπρωμένο του σύμπαντος.

Απέδειξε ότι ακόμη και μια μαύρη τρύπα μπορούσε να “εκπέμπει ακτινοβολία” αυτή που σήμερα φέρει το όνομά του: η ακτινοβολία Χόκινγκ.

Στο μεταξύ, η ασθένεια προχωρούσε.
Έχασε τη χρήση των ποδιών, έπειτα τη δυνατότητα να γράφει, κι ύστερα τη φωνή του.
Μια λοίμωξη τον ανάγκασε να υποβληθεί σε μόνιμη τραχειοτομή.
Μα αντί να σβήσει, βρήκε έναν νέο τρόπο να επικοινωνεί: έναν υπολογιστή που του επέτρεπε να μιλά χρησιμοποιώντας έναν μόνο μυ στο μάγουλό του.
Αυτή η τεχνητή, μεταλλική φωνή έγινε η ταυτότητά του.
Με αυτή τη φωνή έγραψε βιβλία όπως «Το χρονικό του χρόνου» και «Από το Big Bang στο άπειρο», που διαβάστηκαν σε όλο τον κόσμο.
Δεν ήταν μόνο ένας ιδιοφυής επιστήμονας κλεισμένος στο εργαστήριό του· ήξερε να γελά και με τον εαυτό του.
Συμμετείχε σε ντοκιμαντέρ, εμφανίστηκε σε σειρές όπως The Simpsons και The Big Bang Theory,
γινόμενος ποπ είδωλο πάντα με ένα ειρωνικό χαμόγελο και την ικανότητα να αστειεύεται ακόμη και με την κατάστασή του.

Κι όμως, πίσω από αυτή την ελαφρότητα, υπήρχε σιδερένια πειθαρχία:
συνέχιζε να εργάζεται, να διδάσκει, να γράφει παρότι χρειαζόταν ώρες για να συνθέσει λίγες μόνο προτάσεις.

Έλεγε:
“Όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή, υπάρχει πάντα κάτι που μπορείς να κάνεις και να πετύχεις.”
Οι γιατροί του είχαν δώσει δύο χρόνια ζωής.
Έζησε πάνω από πενήντα, μέχρι το 2018, πεθαίνοντας στα 76 του.
Ο Στίβεν Χόκινγκ απέδειξε ότι το σώμα μπορεί να έχει ανυπέρβλητα όρια αλλά το μυαλό, ποτέ.
Μας έμαθε ότι η επιστήμη μπορεί να γεννηθεί μέσα από τον πόνο, και ότι ακόμη κι ένας άνθρωπος καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η ανθρωπότητα κοιτά το σύμπαν.

Η αληθινή του κληρονομιά δεν είναι μόνο οι εξισώσεις και οι θεωρίες, αλλά η ζωντανή απόδειξη ότι το θάρρος και η περιέργεια μπορούν να ξεπεράσουν κάθε προκαθορισμένο πεπρωμένο.

– Piccole Storie
Via web