Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Γιατί κάναμε την έπαρση της σημαίας, εγωκεντρικό δικαίωμα. Με ατάκες του τύπου:
– ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
– πάμε πλατεία;
– ένα τηλέφωνο σ’ έχω,
– ρε, άντε πάγαινε απ’ εδώ,
– έχω και κότερο πάμε μια βόλτα;
– μην μας τα ζαλίζεις,
– γράφτον στα μέζεα σου, μωρέ.
– ναι μωρέ, μην ανησυχείς. θα το κουκουλώσει το κονέ.
– είμαι μουράτος και γκλαμουράτος.
Και τώρα καθόμαστε καταθλιπτικοί στην υποστολή τόσο της σημαίας όσο και του βιοτικού μας επιπέδου και πολιτισμού και τον πίνουμε μπούζι τσιπουράτα (το μόνο καλό της κρίσης) και όχι ουϊσκάτα.
Και αναπολούμε τι είχαμεν (έπαρση) και τι δεν είχαμεν (μέτρο).
Εκ του αποτελέσματος.
#σκέψεις #έπαρση #hellenicland
Views: 0
Comments are closed.