Μπορείς να αρχίσεις ψάχνοντας λίγο παραπάνω. Υπάρχουν τόσα βιβλία, τόσα άρθρα, τόσα posts και αναλύσεις πάνω στο θέμα αυτό. Διάλεξε αυτό που σου ταιριάζει. Μετά πήγαινε σε κάποιες επιθεωρήσεις, σε κάποια standup comedy clubs, δες κωμικές σειρές. Δες τι επαναλαμβάνεται και βάλε σε σειρά τα πράγματα για να καταλάβεις τους κανόνες. Το μυστικό είναι να πηγαίνεις κάπου όχι μόνο για να γελάσεις αλλά και για να μάθεις. Μην κοιτάς μόνο. Παρατήρησε, σημείωσε και μάθε. Το χιούμορ είναι ΑΙΣΘΗΣΗ. Συχνά λέμε σε κάποιον ότι έχει καλή ΑΙΣΘΗΣΗ του χιούμορ. Για να γίνεις “αστείος” και όχι “γελοίος”, πρέπει να διαισθάνεσαι την αστεία κατάσταση. Να παρατηρείς. Να λες την κατάλληλη ατάκα την κατάλληλη στιγμή. Να ξέρεις πότε να αυτοσαρκαστείς και πότε να “πειράξεις” κάποιον. Αν μπορείς, να είσαι δίπλα σε ανθρώπους με χιούμορ. Τι τους κάνει όμως “αστείους”; Είναι ένας συνδυασμός του ποιοι είναι, τι λένε και πως το λένε. Μην τους αντιγράφετε.…
Γεια σου ρε Βασιλειάδου. Θεά. Με τις ατάκες σου και με το ταλέντο σου. Εμ γίνεται; Δεν γίνεται. Άμα συνηθίσεις στο πολύ, το λίγο σου κακοφαίνεται. Και αν το λίγο σε πονά, είτε φταις είτε δεν φταις, κοιτάς να το δώσεις ή να το διώξεις από πάνω σου. Να πας πιο δεξιά κομματάκι βρε παιδάκι μου. Γιατί η κουτάλα είναι γλυκιά και αν τυχόν την πιάσεις με το δεξί δεν θες ούτε να τη δώσεις ούτε να τη μοιραστείς. Γιατί έτσι σου έμαθαν ότι είναι το σωστό. Πάτα για να μην σε πατήσουν. Μάθε να τους πουλάς πριν σε πουλήσουν. Και αν τολμήσει κάποιος και πει “Ρε παιδιά πιο σιγά λίγο. Να το δούμε λίγο διαφορετικά το πράγμα.” Τότε είναι που τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι. Γιατί η παραμύθα του άμετρου πλουτισμού της ατομικότητας πρέπει να πουλάει περισσότερο πάση θυσία. Γιατί πρέπει να χρωστάς ή ακόμα καλύτερα να σου χρωστάνε.…