Περί μειγμάτων (κράσεων) ο λόγος – Αριστοτέλης Αξίζει να πούμε δύο λόγια για τις δύο σημαντικές έννοιες που χρησιμοποιούνται εδώ : του μέσου (ή της μεσότητας) και του καιρού, που μεταφράζουμε, όπως συνηθίζεται, με τη λέξη occasion (περίσταση, ευκαιρία). Η χρήση των όρων αυτών είναι αξιοσημείωτη μέσα σε μια προβληματική για το μείγμα. Είναι γνωστό ότι η έννοια του μέσου κατέχει σημαντικότατη θέση στη φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Δες, για παράδειγμα, τη θεωρία των Περιπατητικών για τα πάθη. Το πάθος πρέπει να οδηγείται σε ένα << μέσον >> που είναι αποτέλεσμα του μείγματος δύο δυνάμεων αντίπαλων και με αντίθετη φορά. Στην πραγματικότητα το παν εναπόκειται στην ισορροπία της ηδονής και του πόνου που κατ’ ανάγκην συνοδεύουν όλα τα πάθη. Και αυτό αντιστοιχεί, φυσιολογικά, στην ισορροπία του θερμού και του ψυχρού μέσα στην καρδιά. Εκεί ακριβώς βρίσκονται τα όρια της μεσότητος. Η συμμετρία, δηλαδή η αρμονική σχέση, είναι μια μεσότης, κι αυτή…