Όλοι βλέπουμε και βιώνουμε την ανάπτυξη, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την αλληλοκατανόηση κάπως.
Δηλαδή πώς κάπως;
Σαν μια νταλίκα γεμάτη ελπίδες, αγώνες και ιστορίες που ταξιδεύει στην Εθνική ή είναι φρακαρισμένη στη στροφή.
Και που είναι σήμερα αυτή η νταλίκα;
Άλλοτε στον καμβά και άλλοτε στον κουβά.
Βρίσκεται στη στροφή των τάσεων, στη στροφή των πολιτικών και των οικονομικών διαστάσεων, στη στροφή των συμφερόντων, στη στροφή των υπερβολών, στη στροφή της φούσκας των χρηματαγορών και του real estate, στη στροφή των εξελίξεων, στη στροφή των μνημονίων, στη στροφή της επενδυτικής βαθμίδας, στη στροφή των ενσωμάτωσης, στη στροφή της συνενοχής και της ανοχής, στη στροφή της διαδοχής, στη στροφή ή την έξοδο της αποδοχής της νέας κατάστασης.
Κάποιος έμπειρος με γραβάτα και μαντηλάκι στο πέτο βγαίνει μπροστά και λέει από δω, ακολουθούμε όλοι και μετά ωχ αδελφέ λάθος. Και ξαφνικά όλα αλλάζουν. Και μετά κάνε πίσω. Πάρτο αλλιώς. Κάνε μανούβρα και μη μανουριάζεις.
Και αρχίζει το “γλέντι”. Οι ζημιές. Ο θόρυβος και η κουβέντα για το ποιος φταίει.
Οι ερωτήσεις και οι διαφωνίες δεν λείπουν.
– Ποιανού είναι η νταλίκα,
– Ποιος θα πληρώσει τις ζημιές;
– Μα, σε ρώτησα και μου είπες να στρίψω αριστερά. Και μετά δεξιά.
– Όχι, εσύ δεν κατάλαβες. Πλήρωσε τώρα και την οδική βοήθεια.
Και μετά συνεχίζουμε με προτροπές. Να οργανωθούμε παιδιά. Να το σώσουμε.
Να κάνουμε upskilling και reskilling. Να αλλάξουμε περπατησιά.
Και καταλήγουμε ότι αυτά έχει η ζωή και η ελεύθερη οικονομία.
Γιατί όταν δεν θιγόμαστε εμείς, ο χρόνος δεν έχει σημασία και είναι σχετικός.
Αυτό που έχει σημασία είναι να μην κάνουμε φασαρία. Να μην ενοχλούμε. Και να πληρώνουμε το λογαριασμό.
Εκ της πραγματικότητας.
—
Είναι δηλαδή αργά να γίνει κάτι; Να μάθουμε από τα λάθη μας; Να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο; Να προχωρήσουμε μπροστά;
Αργά δεν είναι ποτέ για τίποτε. Αλλά για να γίνει αυτό το κάτι χρειάζεται εκπαίδευση και καθοδήγηση. Το μεγάλο να σπαστεί σε μικρά κομμάτια, να κατανοηθεί και να υλοποιηθεί. Να αφομοιωθεί.
Και αυτό το δεύτερο δεν υπάρχει. Υπάρχουν γενικές παρουσιάσεις, ανάλυση χρηματοοικονομικών μεγεθών αλλά δεν υπάρχει εκπαίδευση και ανάλυση των βημάτων υλοποίησης για το πώς οι μκρότεροι παίκτες μπορούν να μάθουν περισσότερα, να τα εφαρμόσουν και να παραμείνουν ανταγωνιστικοί.
Καλό θα ήταν λοιπόν εκτός από την ανάλυση των τάσεων, να υπάρχει και ένα manual όρων ενεργειών, βημάτων και κόστους για τη μετάβαση σ’ αυτή τη νέα κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα.
Πρέπει να εργαστούμε συλλογικά για τη δημιουργία αυτών των απλών εγχειριδίων χρήσης για την επίτευξη του σκοπού αυτού.
Πρέπει επίσης να διεκδικήσουμε την περαιτέρω μείωση των συντελεστών φορολογίας εισοδήματος, του Ένφια, του κόστους της ενέργειας, των προϋποθέσεων μιας 2ης ευκαιρίας, του φπα αλλά και της μείωσης της προκαταβολής φορολογίας εισοδήματος. Πολύ περισσότερο τώρα που η ενέργεια, ο πληθωρισμός, η πανδημία αλλά οι αλλεπάλληλες ρυθμίσεις υποχρεώσεων του παρελθόντος αλλά και του παρόντος φέρνουν τη μικρή επιχειρηματικότητα σε τέλμα.
Καλή η ανακοίνωση του τέλους των ενδιάμεσων εκπτώσεων αλλά δεν φτάνει.
Αν δεν το κάνουμε, η συρρίκνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του ελληνικού εμπορίου θα είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Comments are closed.