Πέφτουμε εν γνώσει μας θύματα όσων μας λένε το μέλλον;

Στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης βρίσκει κανείς γιγάντια περίπτερα με τοίχους γεμάτα περιοδικά. Συνήθως τον πελάτη εξυπηρετεί μια ευγενέστατη οικογένεια από την Ινδική χερσόνησο (οι γονείς μόνο, τα παιδιά πηγαίνουν στην Ιατρική).
Αυτοί οι τοίχοι σας προτείνουν ολόκληρο θησαυρό απ’ όσο χρειάζεται ένας <<ενημερωμένος>> άνθρωπος, ώστε <<να παρακολουθεί τι συμβαίνει>>.
Διερωτώμαι πόσο χρόνο θα χρειαζόταν κανείς για να διαβάσει όλα αυτά τα περιοδικά, εξαιρώντας έστω τα ασχολούμενα με το ψάρεμα και τις μοτοσυκλέτες (αλλά συμπεριλαμβανομένων των κουτσομπολίστικων – γιατί να μην το διασκεδάσουμε).
Μισή ανθρώπινη ζωή;
Μια ολόκληρη ζωή;
Δυστυχώς, όλη αυτή η γνώση δεν θα βοηθήσει τον αναγνώστη να προβλέψει τι θα συμβεί αύριο. Στην πράξη, ίσως μειώσει την ικανότητά του να προβλέψει.
Υπάρχει και μια άλλη πλευρά του προβλήματος της πρόβλεψης: οι εγγενείς περιορισμοί του, εκείνοι δηλαδή που δεν ανάγονται τόσο στην ανθρώπινη φύση, αλλά αντιθέτως πηγάζουν από τη φύση της ίδιας της πληροφορίας.
Είπα ήδη ότι ο Μαύρος Κύκνος (ο αντίκτυπος του εξαιρετικού συμβάντος) έχει τρία χαρακτηριστικά:
=> είναι απρόβλεπτος,
=> έχει σημαντικές επιπτώσεις και
=> είναι αναδρομικά ερμηνεύσιμος.
Photo : Η μάντισσα του Καραβάτζιο (1596-1597)
* Η μάντισσα άραγε <<βλέπει>> και λέει το μέλλον ακουμπώντας και διαβάζοντας τα <<σημάδια>> στο χέρι του αστού συνομιλητή της ή απλά κλέβει το δαχτυλίδι του;
Πέφτουμε εν γνώσει μας, θύματα όσων μας λένε το μέλλον;
Σελ. 257-258, Ο Μαύρος Κύκνος (Ο αντίκτυπος του εξαιρετικά απρόβλεπτου), Nassim Nicholas Taleb