Στην Πάτρα, γύρω στις 5 το απόγευμα στις 25 ή 26/10/21, περπατώ στη Γούναρη και στη διασταύρωση με την 25ης Μαρτίου, βλέπω ένα ζευγάρι με μωρό στο καρότσι να ξεκινά να διασχίσει τη διασταύρωση. Πηγαίνουν μια μικρή βόλτα μαζί με το μωρό τους.
Κοντοστέκονται γιατί ένα Peugeot 208 με αθηναϊκές πινακίδες βρίσκεται στη μέση της διασταύρωσης και έρχεται προς το μέρος τους.
Η νεαρή οδηγός όχι πάνω από 25 ετών με μοντέρνο παρουσιαστικό και σένιο φιμέ γυαλί, κόβει ταχύτητα, τους χαμογελά και τους παροτρύνει να περάσουν πρώτα αυτοί τη διάβαση.
Της κάνουν νεύμα, την ευχαριστούν, προχωρούν και η νεαρή οδηγός απαντά “να είστε καλά”.
Με το που περνάνε τη διάβαση και δεν την βλέπουν πλέον (αλλά τη βλέπω εγώ), η νεαρή οδηγός αλλάζει απότομα ταχύτητα, τους στέλνει στο διάολο κανονικότατα, κοιτάζεται στον καθρέφτη, φτιάχνει το μαλλί και συνεχίζει αγέρωχα την πορεία της.
Μέχρι το επόμενο σκηνικό και το επόμενο στόλισμα.
Αυτές τις γυναίκες να τις προσέχετε. Γιατί ενώ σου μιλάνε με το καλό, σκέφτονται μόνο το κακό και μόλις γυρίσεις την πλάτη, σου το εύχονται κιόλας.
Ίσως να φταίει η ηλικία, ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των νεότερων γενιών, η κρίση, η πανδημία και όχι το φύλο.
Όπως και να έχει, πού να φτουρήσουμε εμείς οι άνδρες τα χάπατα μπροστά σε τέτοια ηθοποιία και μάλιστα σε τόσο νεαρή ηλικία;
* Αν μου το έλεγαν και δεν το έβλεπα εγώ και άλλο ένα ζευγάρι γυναικεία μάτια δίπλα μου, δεν θα το πίστευα.
Ιστορίες καθημερινής και αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς
Συμπέρασμα : Να κοιτάς λίγο περισσότερο από τους άλλους το σκηνικό. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει για πολύ από τον πραγματικό του εαυτό.
Views: 2
Comments are closed.