Οι άνθρωποι είναι πολύ κοινωνικά όντα. Όταν είμαστε συνδεδεμένοι με άλλους, νιώθουμε πολύ όμορφα.
Αντίθετα, όταν είμαστε απομονωμένοι ή περιθωριοποιημένοι, νιώθουμε δυστυχισμένοι.
Άρα είναι παράξενο που, σε περιβάλλοντα όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και έχουμε την ευκαιρία να συνδεθούμε με άλλους, συχνά δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στην απομόνωση.
Πάρτε για παράδειγμα συνέδρια, εκδηλώσεις ή ένα ποτό σε ένα μπαρ ή λόμπι ξενοδοχείου.
Είστε από αυτούς που προτιμούν να κάθονται μόνοι τους;
Ή είστε ανοικτός άνθρωπος;
Άνθρωπος που θέλει να συνδέεται με άλλους;
Πάντα να είστε ανοιχτοί στην πιθανότητα μιας γνωριμίας με ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ανθρώπους που, αν είστε τυχεροί, μπορεί να μετατραπούν σε επιτυχημένα συμβόλαια ή ακόμα και σε μελλοντικούς φίλους.
Αν είστε τέτοιος άνθρωπος, συγχαρητήρια.
Το πιθανότερο είναι ότι η ικανότητά σας στη συζήτηση θα αυξήσει την πιθανότητα δημιουργίας σχέσεων και δικτύων και, συνεπώς της επιρροής σας. Επίσης, ανήκετε στη μειονότητα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να κρατούν τον ευατό τους για τον εαυτό τους. Αν είστε ένας από αυτούς, τότε να σας πω για μια έρευνα που δείχνει ξεκάθαρα τα πλεονεκτήματα που έχει η σύνδεση με τους άλλους. Με λίγα λόγια, αν θέλετε να αυξήσετε το κοινωνικό σας δίκτυο και τις πιθανές μελλοντικές ευκαιρίες σας, η συμβουλή είναι σαφής: πιάστε κουβέντα.
Όμως είναι δύσκολο να ξεκινήσετε κουβέντα με έναν άγνωστο, σωστά;
Μπορεί να είναι ακόμα και επικίνδυνο. Και αντιτίθεται επίσης σε πολλές κοινωνικές νόρμες. Υπάρχουν κάποιοι λόγοι γι’ αυτό.
Ο ψυχολογικός όρος υπανθρωποίηση είναι μια πολύπλοκη λέξη για μια απλή θεωρία, η οποία λέει ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως οι άλλοι είναι λιγότερο άνθρωποι απ’ ό,τι είναι. Αυτό μπορεί να ακούγεται ανησυχητικό και εγωιστικό, αλλά, από μια άποψη, βγάζει νόημα. Σίγουρα έχουμε καλύτερη πρόσβαση στις δικές μας σκέψεις, επιθυμίες, προθέσεις και συμπεριφορές απ΄ ότι στων άλλων. Έτσι, όταν μας δίνεται η ευκαιρία να ξεκινήσουμε συζήτηση με έναν πιθανώς αγενή και απρόβλεπτο άγνωστο, συνήθως επιλέγουμε την απομόνωση. Και δεν μας περνά καν από το μυαλό ότι το ίδιο μπορεί να νιώθει και ο άλλος.
Φυσικά, μια άλλη πιθανότητα είναι ότι, αν το πάρουμε απόφαση και αρχίσουμε να μιλάμε σε έναν άγνωστο, μπορεί να διαπιστώσουμε ότι τελικά είναι δυσάρεστος. Ή, ακόμα χειρότερα, μπορεί να σκεφτεί αυτό για εμάς!
Η τεχνολογία παίζει επίσης κάποιο ρόλο. Σήμερα, με τόσες δυνατότητες σύνδεσης με τους άλλους μέσω της τεχνολογίας, εύκολα παραβλέπουμε την αξία της πραγματικής προσωπικής επαφής, της πιο βασικής σύνδεσης απ’ όλες.
Ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους διστάζουμε να συνδεθούμε άμεσα με τους άλλους, επιστημονικές μελέτες της συμπεριφοράς δείχνουν ότι όσοι το κάνουν έχουν σημαντικά οφέλη.
Σε ένα πείραμα, οι ερευνητές προσέγγισαν τους επιβάτες ενός τρένου που πήγαιναν στη δουλειά τους. Οι σταθμοί που επέλεξαν ήταν στην αρχή της γραμμής, που σημαίνει ότι όσοι επιβιβάζονταν έβρισκαν πολλές κενές θέσεις και επομένως ήταν πιο πιθανό να επιλέξουν να καθίσουν μακριά από άλλους αντί κοντά σε έναν άγνωστο. Αφού οι επιβάτες συμφώνησαν να λάβουν μέρος στη μελέτη, ζητήθηκε από ορισμένους να πιάσουν κουβέντα με έναν άγνωστο με στόχο να μάθουν κάτι ενδιαφέρον γι’ αυτόν και να του πουν κάτι ενδιαφέρον για τον ευατό τους.
Από μια άλλη ομάδα επιβατών ζητήθηκε να καθίσουν μόνοι τους σε όλη τη διαδρομή και να απολαύσουν την ησυχία τους. Σε όλους έδωσαν ένα ερωτηματολόγιο να συμπληρώσουν και να το δώσουν πίσω στο τέλος της διαδρομής.
Σε τρένα και λεωφορεία, σε αίθουσες αναμονής και αεροδρόμια, παρατηρήθηκε ένα κοινό μοτίβο. Οι άνθρωποι που τους ζητήθηκε να μιλήσουν σε έναν άγνωστο είπαν ότι είχαν μια πολύ πιο ευχάριστη διαδρομή συγκριτικά με εκείνους που κάθισαν μόνοι τους. Οι συζητήσεις διήρκεσαν, κατά μέσο όρο, δεκατέσσερα λεπτά και περιγράφηκαν ως ευχάριστες, πράγμα που εξέπληξε τους επιβάτες, οι οποίοι αρχικά είχαν πιστέψει ότι θα ήταν δυσάρεστο να μιλήσουν σε κάποιον άγνωστο. Πολλοί επίσης νόμιζαν ότι η απόπειρά τους να μιλήσουν σε κάποιον άγνωστο θα κατέληγε σε κοινωνική απόρριψη. Αντιθέτως, κανένας από τους 118 επιβάτες της μελέτης που έπιασαν κουβέντα με έναν άγνωστο, δεν απορρίφθηκε.
Μπορεί να σκέφτεστε ότι, αντί για ευκαιρία συζήτησης, η διαδρομή είναι ευκαιρία να διαβάσετε τα ηλεκτρονικά μηνύματά σας, να μελετήσετε μια αναφορά ή να κάνετε οτιδήποτε σχετικό με τη δουλειά. Αλλά οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η συζήτηση με έναν συνεπιβάτη δεν είχε κανένα ιδιαίτερο κόστος στην παραγωγικότητα.
Αυτό είναι ένα μάθημα που δεν περιορίζεται μόνο στις διαδρομές με τα μεταφορικά μέσα. Την ίδια στρατηγική μπορείτε να ακολουθήσετε σε συνέδρια, συναντήσεις, εκδηλώσεις και μπαρ. Συχνά μπαίνουμε στον πειρασμό να γεμίσουμε αυτές τις άδειες στιγμές πριν ξεκινήσει μια κουβέντα ή μια εκδήλωση. Αλλά την επόμενη φορά που θα σας δοθεί η ευκαιρία, αφήστε το iPhone, τα χαρτιά σας, το Kindle ή τον υπολογιστή και πιάστε κουβέντα με τον διπλανό σας.
Είναι ένας άμεσος τρόπος για να αυξήσετε τον αριθμό των ανθρώπων στο δίκτυό σας, να δημιουργήσετε καλύτερες σχέσεις και εντέλει να βελτιώσετε την πειθώ σας. Να είστε ήσυχοι ότι οι απορρίψεις είναι σπάνιες, αρκεί στα πρώτα λεπτά της συνομιλίας να επικεντρωθείτε στο να γνωρίσετε τον άλλο και να μάθετε ενδιαφέροντα στοιχεία γι’ αυτόν.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Την επόμενη φορά που θα είστε σε αεροπλάνο, λεωφορείο ή συνέδριο και ο διπλανός σας δεν κοιτάζει το κινητό του ή δεν είναι απασχολημένος, δοκιμάστε να πείτε «γεια».
Κάντε εξάσκηση συστήνοντας τον ευατό σας μπροστά στον καθρέφτη – μην ξεχνάτε την οπτική επαφή και το αυθεντικό χαμόγελο.
Όταν τρώτε με φίλους, ενθαρρύνετε τη συζήτηση συμφωνώντας να τοποθετήσετε τα κινητά σας στο κέντρο του τραπεζιού. Όποιος κοιτάξει πρώτος το κινητό του (σημάδι ότι θεωρεί το Facebook ή το μήνυμα πιο σημαντικό από την παρέα), θα πληρώσει το γεύμα!
Σελ. 69-73, Το μικρό βιβλίο του Ναι, Noah Goldstein, Steve Martin, Robert Cialdini
Το *ρε γαμώτο είναι δικό μου σχόλιο.
FB Tags :
#συζήτηση #επικοινωνία #σχέσεις #επικοινωνία #mindstormGR
Δείτε επίσης
Comments are closed.